Την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου, ξεκινούν οι παραστάσεις του έργου του Σάμιουελ Μπέκετ "Ευτυχισμένες Μέρες", στο Θέατρο Τέχνης, με τη Ναταλία Τσαλίκη, σε σκηνοθεσία Λίνας Ζαρκαδούλα.
Ο μεγάλος Ιρλανδός συγγραφέας Σάμουελ Μπέκετ στο γραφείο του, άνοιξε ένα κρεμ, σκληρόδετο σημειωματάριο και έγραψε: «Θεατρικό Έργο. Γυναικείο σόλο . 8.10.60. Ussy»
Κάπως έτσι άρχισε να γράφει τις «Ευτυχισμένες Μέρες» τον Οκτώβριο του 1960 και τις ολοκλήρωσε το 1961.
Το έργο κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στην Νέα Υόρκη στις 17 Σεπτεμβρίου του 1961 στο Cherry Lane Theatre σε σκηνοθεσία του Alan Schneider, με την Ruth White ως Γουίννυ και τον John C .Becher ως Γουίλλυ.
Κι έπειτα στο Λονδίνο, στο Royal Court Theatre το 1962 και στο Παρίσι, στο Théâtre de l' Odéon το 1963 .
Σε ένα σύμπαν απογυμνωμένο κι έρημο βρίσκουμε κοιμισμένους την Γουίννυ, μια γυναίκα «μισοθαμμένη» μέσα στη γη και τον άνδρα της Γουίλλυ. Η ακινητοποιημένη Γουίννυ, υπόδουλη στο επιτακτικό χτύπημα του ρολογιού, έρχεται αντιμέτωπη με τον ατερμάτιστο χρόνο αλλά και με την απέραντη μοναξιά.
Ο Γουίλλυ φιγούρα σχεδόν ανύπαρκτη αλλά απαραίτητος για εκείνη. Μοναδικά της εφόδια η προσευχή, η ομπρέλα, η μεγάλη της μαύρη τσάντα με το περιεχόμενό της, και τέλος ... οι λέξεις.
Η Γουίννυ μονολογεί ακατάπαυστα, το στόμα της μια πηγή που αναβλύζει απλές σκέψεις, στίχους των κλασσικών, θραύσματα αναμνήσεων , φόβους και την αδιάκοπη επιθυμία της να ζήσει «άλλη μια ευτυχισμένη μέρα» .
Παρόλο τον εγκλωβισμό της, η Γουίννυ είναι εύθυμη, φιλάρεσκη, με χιούμορ, υπομονετική, γενναία, αισιόδοξη. Σ΄ αυτό το «θεατρικό ποίημα» περιγράφεται τόσο γλαφυρά η αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης , η φθορά του χρόνου, οι γεμάτες αποξένωση σχέσεις , η καθημερινή απογοήτευση και η ανυπέρβλητη μοναξιά. Η Γουίννυ εύχεται να μην είχε ανάγκη να την ακούει κάποιος αλλά είναι ανθρώπινο...
Ένα συγκινητικά ανθρώπινο έργο όπως μόνο η αιχμηρή και ταυτόχρονα τρυφερή πένα του Μπέκετ ήξερε να «πλάθει». Η Γουίννυ και οι «Ευτυχισμένες μέρες» καταφέρνουν να μας εμφυσήσουν ελπίδα και δύναμη να αντιμετωπίσουμε ό, τι είναι για τον καθένα από μας πηγή εγκλωβισμού. Γιατί όπως είχε πει ο Μπέκετ, η Γουίννυ είναι «ένα πουλί με λαδωμένα φτερά», στο τέλος όμως την νιώθουμε να πετάει!
Τη Γουίννυ ερμηνεύει η Ναταλία Τσαλίκη Τον Γουίλλυ ο Δημήτρης Κανέλλος.
*****
