Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων

Πέντε ταλαντούχοι χορογράφοι παρουσιάζουν για πρώτη φορά δουλειά τους στη Στέγη, στο 1o Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, σε καλλιτεχνική διεύθυνση της Κάτιας Αρφαρά. Νέοι και πολλά υποσχόμενοι όλοι τους, έχουν δώσει ήδη ενδιαφέροντα δείγματα του δημιουργικού τους ταλέντου και της κινητικότητάς τους μέσα από συνεργασίες με καθιερωμένους καλλιτέχνες και σημαντικά θέατρα της διεθνούς σκηνής. Με εξαίρεση τον Αυστραλό Paul Blackman, ο οποίος τα τελευταία χρόνια δουλεύει και στην Ελλάδα μαζί με τη Χριστίνα Γουζέλη, η Λενιώ Κακλέα, η Ελπίδα

Ορφανίδου και η Παναγιώτα Καλλιμάνη αποτελούν μέλη της «διασποράς» του ελληνικού χορού, καθώς αυτή την περίοδο ζουν και δημιουργούν εκτός συνόρων. Με εξαιρετική ακαδημαϊκή παιδεία και την ακόρεστη περιέργεια του νέου δημιουργού, οι πέντε χορογράφοι διευρύνουν τα όρια της χορευτικής έρευνας και δημιουργίας μέσα από απρόσμενες συνεργασίες, τολμηρούς πειραματισμούς και νέες οπτικές.

Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Ελπίδα Ορφανίδου - Juan Perno

Elpid' arc (1-2 Φεβρουαρίου, 19:00, Μικρή Σκηνή)

Η νέα δουλειά της Ελπίδας Ορφανίδου και του Χουάν Πέρνο είναι μια κινηματογραφική περφόρμανς, στην οποία κινηματογράφος και θέατρο συντήκονται σε ένα ιδιότυπο αλχημικό κράμα. Οι δύο καλλιτέχνες αποφασίζουν να καταπιαστούν με ένα αδιανόητο εγχείρημα: να μιμηθούν τέλεια ένα από τα πιο εντυπωσιακά έργα στην ιστορία του

κινηματογράφου, τη βωβή ταινία La Passion de Jeanne d'Arc (Το πάθος της Ζαν ντ' Αρκ) του Carl Theodore Dreyer, με πρωταγωνίστρια τη Maria Falconetti. Η γοητεία του έγκειται στην αναπάντεχη συνάντηση του μυστικιστικού με το καθημερινό και το χιουμοριστικό. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή πολιτιστικών φορέων του Βερολίνου, του διάσημου θεάτρου Hebbel am Ufer και της Στέγης.

Paul Blackman - Χριστίνα Γουζέλη

Vicious Cycle (1-2 Φεβρουαρίου, 21:00, Μικρή Σκηνή)

Στο έργο Vicious Cycle ο Αυστραλός Πωλ Μπλάκμαν, η συνεργάτης του Χριστίνα Γουζέλη και η ομάδα τους Jukstapoz διερευνούν το πώς μπορούμε να σπάσουμε το φαύλο κύκλο της αέναης επανάληψης και να ξεφύγουμε από πρότυπα συμπεριφορών που μας οδηγούν στις ίδιες σκέψεις, πράξεις και λάθη. Στη δεύτερη δουλειά τους, που ανεβαίνει σε παραγωγή της Στέγης, οι χορογράφοι αναρωτιούνται: «Είναι άραγε κάθε νέο ξεκίνημα και μια νέα αρχή;» Ερώτημα ανοιχτό τόσο για την τέχνη όσο και για την ψυχανάλυση, που οι δύο χορογράφοι χειρίζονται με τη διεισδυτική ματιά και έντονη θεατρικότητα που χαρακτήρισε και το πρώτο τους έργο, Self Storage.

Λενιώ Κακλέα

deux∙l (6-7 Φεβρουαρίου, 19:00, Μικρή Σκηνή)

Η Λενιώ Κακλέα, εξαιρετική ερμηνεύτρια του Boris Charmatz, τολμάει μια συνεργασία με ένα από τα ιερά τέρατα του αμερικάνικου μεταμοντέρνου χορού, τη Lucinda Childs. Το deux∙l, συμπαραγωγή του γαλλικού πολιτιστικού φορέα SACD και της Στέγης που έκανε πρεμιέρα τον Ιούνιο στο Παρίσι, ανιχνεύει το γυναικείο σώμα ως τόπο επικοινωνίας, σκέψης και συμβολισμών. Σκηνικά αντικείμενα, βίντεο και ειδικοί φωτισμοί συνθέτουν και διαλύουν ταυτόχρονα τις σχέσεις ανάμεσα σε εικόνα και νόημα, ενώ σημαντική είναι και η συμβολή της ηχητικής επένδυσης του διάσημου Ιάπωνα συνθέτη Ryoji Ikeda. Πρόκειται για ένα έργο εμπνευσμένο από τις σύνθετες και ακριβείς χορογραφίες της πρωτοπόρου Λουσίντα Τσάιλντς, η οποία διανύει τη μετα-μινιμαλιστική της περίοδο.

Παναγιώτα Καλλιμάνη

Contreplongées (6-7 Φεβρουαρίου, 21:00, Μικρή Σκηνή)

Η Παναγιώτα Καλλιμάνη ζει στο Παρίσι και έχει συνεργαστεί με σημαντικούς χορογράφους όπως η Joëlle Bouvier και ο Josef Nadj. Στη Στέγη παρουσιάζει την πρώτη της προσωπική χορογραφία. Με αφορμή την οικονομική κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, στρέφεται σε μια νέα ομάδα μη προνομιούχων, τους άστεγους. Δίνοντάς τους φωτογραφικές μηχανές μίας χρήσης, τους καλεί να αποτυπώσουν εικόνες της καθημερινότητάς τους, απαντώντας στα ερωτήματα: ποια είναι η κρυφή σας επιθυμία, τι θα θέλατε να έχετε και δεν έχετε, τι είναι ευτυχία για εσάς; Το Contreplongées (φωτογραφικός όρος για τη γωνία λήψης από κάτω προς τα πάνω, που είναι συνήθως και το βλέμμα των αστέγων) δεν είναι ένα θέαμα που φιλοδοξεί να παρουσιάσει επί σκηνής τη ζωή των αστέγων, αλλά όπως δηλώνει η ίδια η χορογράφος «μια προσπάθειά μου να καταλάβω σε βάθος και να συλλογιστώ γύρω

από την ελπίδα και τις δικές μου επιθυμίες για ευτυχία». Πώς επιδρούν στις αισθήσεις και πώς επηρεάζουν την αίσθηση ταυτότητας ο φόβος, η αναδίπλωση, η διαρκής κατάσταση εγρήγορσης; Δημιουργούν άραγε μια νέα εικόνα εαυτού; Ένα έργο που αποτελεί αφορμή για περιήγηση στον εσωτερικό μας λαβύρινθο.