FFF4: Evros Walk Water 1 & 2

Η κορυφαία ομάδα «θεάτρου της πραγματικότητας», Rimini Protokoll επιστρέφει στην Αθήνα με μια νέα οπτικοακουστική περφόρμανς, που έχει θέμα την περιπέτεια των ασυνόδευτων παιδιών-μεταναστών και σημείο αναφοράς τον John Cage. Ένα σύγχρονο τελετουργικό για την –υπό κατασκευή– διαπολιτισμική Ευρώπη του σήμερα.

«Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί σας. Γι’ αυτό, εσείς θα είστε οι μουσικοί κι εμείς οι μαέστροι.» Κι έτσι, για περίπου μία ώρα, οι θεατές γίνονται ταυτόχρονα ακροατές και μουσικοί. Αντί για μουσικά όργανα, έχουν στη διάθεσή τους μια σωσίβια λέμβο, ένα πλαστικό όπλο, μια μινιατούρα Ferrari και ένα κουπί. Έξι νεαροί πρόσφυγες είναι οι μακρόθεν μαέστροι. Μέσω ακουστικών, δίνουν οδηγίες στους θεατές-μουσικούς και μοιράζονται τις ιστορίες τους, δημιουργώντας μια διασκεδαστική εμπειρία συνεργασίας, συνακρόασης και συνάντησης. Γιατί το Evros Walk Water 1 & 2 επαναπροσδιορίζει τη σχέση μεταξύ συνθέτη, μουσικού και θεατή, δίνοντας την ευκαιρία σε όλους να έρθουν σε επαφή με το χιούμορ και την ελευθερία που διέπει τη δουλειά του Τζον Κέιτζ.

Όλα ξεκίνησαν το 2015, όταν τα έξι παιδιά φιλοξενούνταν προσωρινά στο Σύλλογο Μερίμνης Ανηλίκων, στα Εξάρχεια. Είχαν φτάσει στην Ελλάδα χωρίς τις οικογένειές τους, από το Αφγανιστάν, την Ερυθραία, το Πακιστάν και τη Συρία. Εκεί, για ένα δίμηνο, μυήθηκαν στο έργο του Αμερικανού συνθέτη Τζον Κέιτζ, Water Walk (1959), το οποίο, αντί για μουσικά όργανα, εκτελείται με αντικείμενα οικιακής χρήσης. Τα έξι παιδιά σταδιακά αντικατέστησαν τα αντικείμενα του πρωτότυπου έργου με άλλα, τα οποία σχετίζονταν με τις ιστορίες τους: τους λόγους που τα έτρεψαν σε φυγή από τις πατρίδες τους, το ταξίδι τους προς την Ευρώπη και την καθημερινότητά τους στην Αθήνα. Η σκηνή ήταν σχεδιασμένη με τέτοιον τρόπο, ώστε η «συναυλία» να εκτελείται ακόμη και αν τα παιδιά δεν είναι παρόντα (Evros Walk Water, 2015).

Το Evros Walk Water 1 & 2 είναι η διευρυμένη εκδοχή του πρώτου εκείνου πρότζεκτ, το οποίο είχε τίτλο Evros Walk Water (2015) και παρουσιάστηκε σε διάφορες χώρες, αλλά ποτέ στην Ελλάδα. Κάποια από τα παιδιά που συμμετείχαν τότε σε αυτό, σήμερα ζουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όλα τους βρίσκονται στο κατώφλι της ενηλικίωσης. Η ζωή πήρε το δρόμο της και νέα ερωτήματα προέκυψαν: «Έχετε κάνει νέους φίλους εκεί όπου ζείτε; Είναι οι Ελβετοί πιο ρατσιστές από τους Ολλανδούς; Με ποιον παίζεις τώρα το βιντεοπαιχνίδι Counter Strike; Μπόρεσες τελικά να γυρίσεις τα Εξάρχεια με μοτοσυκλέτα; Ονειρεύεσαι ακόμη να ταξιδέψεις στην Ευρώπη; Εξακολουθείς να χρησιμοποιείς λακ; Πώς χορεύεις;»