FFF4: Peregrinus

Πέντε χρόνια μετά το "You May!", η Ελληνίδα χορογράφος, Ζωή Δημητρίου επιστρέφει στη Στέγη με μια site-specific περφόρμανς-εγκατάσταση, που ξεκινάει από ένα φορτηγάκι, με εμάς συνεπιβάτες στο άγνωστο.  Η Δημητρίου με τη μινιμαλιστική καλλιτεχνική γλώσσα και την κοινωνικά και πολιτικά καίρια αφηγηματικότητα γύρω από αρχετυπικές έννοιες, όπως η δοκιμασία, μας ζητά να επιβιβαστούμε και να γίνουμε συνοδοιπόροι της.

Σε παγκόσμια πρεμιέρα στη Στέγη, το Peregrinus έχει για τίτλο μια λατινική λέξη που έχει επιδεχτεί πλήθος ερμηνειών: «προσκυνητής» αλλά και «περιηγητής», «ξένος» αλλά και «ταξιδιώτης», «αυτός που έρχεται από κάπου αλλού» αλλά και «προσωρινός κάτοικος». Με τη σειρά του, ο όρος peregrinatio περιγράφει τη συνθήκη του «να είσαι ή να ζεις μακριά από τον τόπο σου».

Κι ενώ στο You May! η Δημητρίου ανίχνευσε τα περιθώρια ρίσκου μέσα στην αυστηρή δομή της σημερινής κοινωνίας, τώρα διερευνά ζητήματα φυγής και ξενιτιάς, ακούσιας περιπλάνησης και επιβεβλημένου νομαδισμού. Γιατί τέτοιες ιστορίες-μαρτυρίες, τις οποίες η χορογράφος κατέγραψε μέσα από συνεντεύξεις και έρευνα, ακούγονται στο σκοτεινό φορτηγάκι μέχρι αυτό να φτάσει στον προορισμό του, που είναι μια εγκατάσταση-λαβύρινθος. Εκεί, θεατές και περφόρμερ, μέσα από περίπλοκες διαδρομές και αδιέξοδα, γίνονται συνοδοιπόροι σε μια περιπατητική εμπειρία άμεσα συνυφασμένη με το μετέωρο βηματισμό του ατόμου σε εποχές μεγάλων κρίσεων.

Τι συμβαίνει όταν η άρνηση είναι το σημείο εκκίνησης ενός ταξιδιού; Τι σημαίνει «άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει» όταν κανένα θαύμα δεν διαφαίνεται να συμβεί εκεί όπου θα φτάσεις; Τι γίνεται όταν ζητείται από το σώμα σου να περπατήσει, μολονότι εκείνο το μόνο που θέλει είναι να μείνει ακίνητο;