FFF5: Les Louvres and/or Kicking the Dead

Δέκα δωμάτια. Δέκα συναρπαστικά επεισόδια από το Παρίσι έως το Άμπου Ντάμπι, από τη Δύση έως την Ανατολή. Μέσα σε μόλις 75 λεπτά. Ισορροπώντας μεταξύ ιστορίας και μυθοπλασίας. Και ο Ουαλίντ Ράαντ σε ρόλο ξεναγού.

Ο Λιβανέζος σταρ της σύγχρονης τέχνης έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα με μια περιπατητική έκθεση/εγκατάσταση –διεθνή συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση– και στρέφει το κριτικό του βλέμμα στα φαινόμενα πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, σε αυτή τη νέα μορφή αποικιοκρατίας που, ως παράγωγο της νεοφιλελεύθερης οικονομικής κυριαρχίας, ακρωτηριάζει την τοπική κληρονομιά και ταυτότητα και την υποκαθιστά με μια εισαγόμενη.

Με πλέον πρόσφατο παράδειγμα την κατασκευή του Λούβρου στο Άμπου Ντάμπι (όπου, έναντι 660 εκατομμυρίων ευρώ, η Γαλλία δέχθηκε να δανείσει το κορυφαίο brand name της πολιτιστικής της φυσιογνωμίας για 30 χρόνια, καθώς και 300 έργα τέχνης από 13 κορυφαία πολιτιστικά ιδρύματα της χώρας) και αντλώντας από περιστατικά του «Μεγάλου Πολέμου», ο Ράαντ υφαίνει μια ανατρεπτική σάγκα πάνω στις έννοιες του νεκρού και του ζωντανού νεκρού, όπως τις παράγουν οι πολεμικές συγκρούσεις και τις συντηρεί η μουσειακή πολιτική.

Γεννημένος στον Λίβανο του αιματηρού εμφυλίου πολέμου και μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη του ακμάζοντος μοντερνισμού, ο Ουαλίντ Ράαντ διερευνά τον τρόπο με τον οποίο η «δανεική» κουλτούρα και τα «νοικιασμένα» έργα τέχνης γίνονται όπλα στρατηγικής κατάκτησης και μέσα αποπροσανατολισμού, από κάθε λογής βίαιες πρακτικές.

Πιστός, εδώ και 25 χρόνια, στην «ακτιβιστική» μελέτη για τη σχέση τέχνης, βίας και εξουσίας, ο Ουαλίντ Ράαντ συλλέγει γεγονότα του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, πληροφορίες γύρω από μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα, δεδομένα που αφορούν την ισλαμική τέχνη και την ιστορία της «βιομηχανίας» ανέγερσης ουρανοξυστών, για να συνθέσει μια ελεύθερη αφήγηση, όπου παρελαύνουν ιστορικές προσωπικότητες της Δύσης, συντηρητές έργων τέχνης, βετεράνοι πολέμων, καθώς και πάμπλουτοι εμίρηδες· πρόσωπα είτε πραγματικά, είτε γεννήματα μιας «αναγκαίας» φαντασίας.

Στο δημιουργικό σύμπαν του Ράαντ, η μυθοπλασία συνυπάρχει διαρκώς με το ντοκουμέντο. Κατ’ αυτόν, η τέχνη είναι το μοναδικό πεδίο που μπορεί να συλλέξει και να αρχειοθετήσει τα συμβάντα της πραγματικότητας με έναν τρόπο που η δημοσιογραφία αδυνατεί. «Εκεί όπου δεν βρίσκεις τα γεγονότα, πρέπει να τα δημιουργήσεις» τονίζει, επινοώντας μια φανταστική πλοκή η οποία βασίζεται στον ιδεολογικό και ψυχολογικό παράγοντα που η επίσημη ιστορική καταγραφή παραλείπει σταθερά.

Εδώ και 20 χρόνια εγκιβωτίζει αυτή τη δημιουργική φιλοσοφία στο Atlas Group, έναν «φανταστικό» οργανισμό, ένα think tank που διευρύνει τα όρια καταγραφής των γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα στους εμφύλιους πολέμους της πολύπαθης πατρίδας του.