1976, Αργεντινή, χούντα. Ο Βαλεντίν είναι φυλακή γιατί είναι αριστερός. Ονειρεύεται την επανάσταση. Ο Μολίνα είναι φυλακή γιατί είναι ομοφυλόφιλος. Ονειρεύεται την αγάπη. Μοιράζονται το ίδιο κελί.
Ο Μανουέλ Πουίγκ (1932-1990) ήταν Αργεντινός συγγραφέας. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες και κινηματογράφο στην Τσινετσιτά, στη Ρώμη. Έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Το 1967 επέστρεψε στην Αργεντινή αλλά αναγκάστηκε σε εξορία στα μέσα της επόμενης δεκαετίας από τη δικτατορία. Πέθανε στο Μεξικό. Απαγορευμένο στην Αργεντινή ως το 1983, το μυθιστόρημα Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης εκδόθηκε πρώτη φορά στην Ισπανία το 1976 και ακολούθησαν εκδόσεις σε πολλές άλλες χώρες. Είναι το γνωστότερο έργο του.
Ως θεατρικό έργο, σε προσαρμογή του ίδιου του Μανουέλ Πουίγκ, έχει παρουσιαστεί σε όλο τον κόσμο όπως στο Μεξικό το 1983 σε σκηνοθεσία Αρτούρο Ριπστάιν, στο Λονδίνο το 1985 με τους Σάιμον Κάλοου και Μαρκ Ράιλανς, στην Αθήνα το 1986 στο θέατρο Αμιράλ με τους Σταμάτη Φασουλή και Γρηγόρη Βαλτινό σε μετάφραση Άρη Δαβαράκη και Σταμάτη Φασουλή και σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.
Το 1985 έγινε κινηματογραφική ταινία με τους Γουίλιαμ Χαρτ και Ραούλ Τζούλια σε σενάριο Λέοναρντ Σρέιντερ και σκηνοθεσία Έκτορ Μπαμπένκο. Ήταν υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών και τέσσερα βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και καλύτερης ταινίας. Ο Γουίλιαμ Χαρτ τιμήθηκε με βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας στις Κάννες και Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου.
Το 1992 έγινε μιούζικαλ σε μουσική Τζον Κάντερ, στίχους Φρεντ Εμπ και λιμπρέτο Τέρενς Μακ Νάλι και απέσπασε επτά βραβεία Τόνι.
Μετάφραση - Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Αλέξης Ρίγλης
Σκηνικά - Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Σχεδιασμός ήχων: Βικτώρια Νταρίλα
