Γαμήλιο Εμβατήριο

Η ομάδα ΑΝΙΜΑ, μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις "Έξοδος" (υποψήφια για το βραβείο Κάρολος Κουν) και "Ζητιάνος", συνεργάζεται με την Κωνσταντίνα Μιχαήλ, τον Κωνσταντίνο Κάππα και τη Μαίρη Χήναρη, στο έργο Γαμήλιο Εμβατήριο του Άγγελου Τερζάκη, που ανεβαίνει στο Σύγχρονο Θέατρο, σε συμπαραγωγή με το ΔηΠεΘε Ρούμελης και σε συνεργασία με τη Λυκόφως.

Ένα από τα πιο σημαντικά νεοελληνικά θεατρικά έργα του 20ού αιώνα, ανεβαίνει στη σκηνή, μετά από πολύ καιρό, για 18 μόνο παραστάσεις.

Υπόθεση
Σε μία ελληνική κωμόπολη του Μεσοπολέμου μία οικογένεια που έχει χάσει τον πατέρα κι έχει τέσσερις ανύπαντρες κόρες στηρίζει όλες τις ελπίδες της στο γιο, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα. Όταν κάποια στιγμή επιστρέφει, δεν το κάνει για να βοηθήσει την οικογένειά του, αλλά για να πουλήσει ό,τι τελευταίο τους έχει απομείνει, καλύπτοντας έτσι την κατάχρηση που έχει κάνει στη δουλειά του. Η οικογένεια καταρρέει κι η επαναστάτρια κόρη αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Κάθε επανάσταση όμως ποτίζεται με αίμα...

Η Ομάδα ΑΝΙΜΑ επέλεξε να ανεβάσει αυτό το πρωτοποριακό για την εποχή του κείμενο, για να διερευνήσει τις έμφυλες σχέσεις καθώς και την πορεία του γυναικείου κινήματος, που βρίσκεται σε έξαρση εκείνη την περίοδο. Ο Αγγελος Τερζάκης έγραψε το Γαμήλιο εμβατήριο σε μια μεταβατική εποχή για την ελληνική κοινωνία, θέλοντας να καταδείξει το καταθλιπτικό κλίμα, την ασφυκτική ατμόσφαιρα και τις έντονες κοινωνικές ανισότητες, που επικρατούσαν στην Ελλάδα του 1930.

Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα οι γυναίκες, που υφίστανται τα πιο πολλά, ασφυκτιούν δέσμιες της οικονομικής στενότητας, των κοινωνικών προκαταλήψεων και κυρίως των αυταρχικών αντιλήψεων της πατριαρχικής κοινωνίας. Η αντίδραση του καταπιεζόμενου σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι καταστροφική, τόσο για τον ίδιο, όσο και για το περιβάλλον του.

Η σκηνική προσέγγιση, επικεντρώνεται στο γεγονός ότι η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά, ανοίγοντας έναν διάλογο του τότε με το σήμερα. Γι' αυτόν το λόγο, η ανδρική παρουσία θα είναι συμβολική με την ύπαρξη μόνο ενός άνδρα ηθοποιού, που θα υποδυθεί όλους τους αντρικούς ρόλους. Με αυτόν τον τρόπο τονίζεται η ιδέα, ότι η εικόνα του άντρα στα μάτια αυτών των γυναικών είναι μία και είναι ίδια.