Η Αντιγόνη του Φέργκιουσον

Στο πλαίσιο του Summer Nostos Festival (SNFestival), 2.500 χρόνια μετά, η Αντιγόνη του Σοφοκλή επιστρέφει στη χώρα που γέννησε την αρχαία τραγωδία, με μια μεταφορά στη σύγχρονη εποχή, στο έργο «Η Αντιγόνη του Φέργκιουσον»  (Antigone in Ferguson) από την ομάδα του Θεάτρου του Πολέμου (Theater of War). Στην παράσταση, μια ομάδα καταξιωμένων ηθοποιών παρουσιάζει δραματοποιημένες απαγγελίες σκηνών της Αντιγόνης, ενώ ο χορός αποτελείται από εν ενεργεία ή βετεράνους στρατιωτικούς και τις οικογένειές τους.

Στην Αντιγόνη, ο ομώνυμος χαρακτήρας δεν μπορούσε να θάψει τον νεκρό Πολυνείκη. Στο Ferguson των ΗΠΑ το 2014, ο Michael Brown, αφού πυροβολήθηκε από την αστυνομία, έμεινε να κείτεται νεκρός στο δρόμο επί ώρες. Το έργο «Η Αντιγόνη του Φέργκιουσον», πραγματεύεται τα περιστατικά αστυνομικής βίας και τον φυλετικό ρατσισμό και, μέσω του προσώπου της Αντιγόνης του Σοφοκλή, επιχειρεί να ανοίξει έναν διάλογο μεταξύ της ισχύος του νόμου και της τοπικής κοινωνίας, με στόχο τον  συμβιβασμό.

Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Θεάτρου του Πολέμου, Bryan Doerries, και στην παράσταση συμμετέχουν διακεκριμένοι Αμερικανοί καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων η βραβευμένη με Tony Award,  Anika Noni Rose ως Αντιγόνη, ο Reg E. Cathey ως Κρέων και ο David Patrick Kelly ως Τειρεσίας/Άγγελος.

Μετά το πέρας της παράστασης, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να συζητήσει με τον σκηνοθέτη, Bryan Doerries. Ο Bryan Doerries θα συνομιλήσει επίσης με την Kafka, στο πλαίσιο των The Rehearsal Room series του SNFestival πριν την έναρξη της παράστασης, στις 19:00. Η συγκεκριμένη συζήτηση είναι επίσης ανοιχτή για το κοινό και δεν απαιτεί προεγγραφή.

Λίγα λόγια για τον θίασο

To Θέατρο του Πολέμου συνιδρύθηκε το 2009 από τους Bryan Doerries και Phyllis Kaufman, βασισμένο στην ιδέα του Bryan Doerries, για τη θεραπευτική δύναμη της αρχαίας τραγωδίας και την ψυχοθεραπευτική επίδραση της κάθαρσης στην ανακούφιση ατόμων και κοινοτήτων βασανισμένων από τα τραύματα του πολέμου (σύνδρομο μετατραυματικού στρες σε βετεράνους). Αξιοποιώντας το θέατρο ως θεμέλιο για την οικοδόμηση ενός κοινού λεξιλογίου, το Θέατρο του Πολέμου παρουσιάζει σε εν ενεργεία ή βετεράνους στρατιωτικούς και τις κοινότητές τους θεατρικές παραστάσεις, που εστιάζουν σε κοινωνικά ζητήματα. Μέσω της δραματοποιημένης απαγγελίας, της ταύτισης με τους δραματικούς ήρωες και της ανοιχτής δημόσιας συζήτησης που ακολουθεί, αναμοχλεύονται στους πρώην στρατιωτικούς και τις οικογένειές τους, τα ορατά και τα αόρατα τραύματα του πολέμου. Ο δημιουργικός διάλογος που προάγει τη συμπόνια, την εμπάθεια, την κατανόηση και τη θετική δράση, οδηγεί τους συμμετέχοντες στη συζήτηση, στην κάθαρση, αντίστοιχη με αυτή που βίωναν οι θεατές στις αρχαίες τραγωδίες.