Η ιδέα

Η Καμεράτα, έχει τη μεγάλη χαρά και τιμή να εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, παρουσιάζοντας ένα από τα πιο ευφάνταστα έργα του παγκόσμιου μουσικού θεάτρου για παιδιά, με υπόθεση που μπορούν να απολαύσουν το ίδιο και οι ενήλικες. Το λιμπρέτο της Ιδέας υπογράφει ο Φριτζ Μπενίκε Χαρτ, ενώ τη μετάφραση-προσαρμογή συνυπογράφουν οι Νίκος Βασιλείου, που διευθύνει μουσικά και Σίμος Παπαναστασόπουλος, που αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία.       

Δύσκολα θα το φανταζόταν κανείς, αλλά η παιδική οπερέτα, Η Ιδέα (The Idea) του Βρετανού συνθέτη των Πλανητών Γκούσταβ Χολστ (Gustav Holst), είναι έργο του 1896. Ο Χολστ συνέθεσε το δίπρακτο μουσικοσκηνικό του έργο σαν μια ''χιουμοριστκή οπερέτα για σχολεία'', κάνοντας ένα έξοχο μουσικό δώρο στα παιδιά όλου του κόσμου: Ένα υπέροχο έργο μουσικού  θεάτρου για παιδιά με ένα ανατρεπτικό μήνυμα που θα τα κάνει να γελάσουν, αλλά και να σκεφτούν!   

Στην παράσταση της Ιδέας, η μουσική υπογραμμίζει την παιγνιώδη και ειρωνική διάθεση του έργου, καθώς κάτω από την πέννα του εκκεντρικού Χολστ περνούν μουσικές αναφορές από το ηρωικό μοτίβο του Ζίγκφριντ μέχρι τη Μασσαλιώτιδα και τον Εθνικό Ύμνο της Αγγλίας. Η υπόθεση, αντιστοίχως έξυπνη, αλλά και διασκεδαστική, περιστρέφεται γύρω από την εμμονή ενός Πρωθυπουργού να ενώσει το λαό με μια σπουδαία ''ιδέα''. Είναι η εποχή που οι πολιτικές ζυμώσεις στο κέντρο της Ευρώπης φλερτάρουν με τη σοσιαλιστική μεταμόρφωση κι ακόμα και η γηραιά Αλβιών δεν μένει ασυγκίνητη. Στο τέλος, η λύση δίνεται με Βρετανικό φλέγμα, με ακόμη μία υπόσχεση του Πρωθυπουργού. Είναι λες και οι πρωθυπουργοί είναι ήδη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ανεξαρτήτως χρονιάς!

Η υπόθεση του έργου:

Σε ένα βασίλειο, ένας άβουλος πλην βολεμένος βασιλιάς, μία αυταρχική βασίλισσα, ένας κατά φαντασίαν έξυπνος πρωθυπουργός, η όχι καλών προθέσεων πρώτη κυρία του, ένας βασιλικός φρουρός μάλλον χαμηλού δείκτη νοημοσύνης αλλά με παγιωμένη υπερεξουσία και η φυσιολογική, πρακτική σύζυγός του, έχουν βρει τις ισορροπίες τους και συμβιώνουν αρμονικά με το λαό που αρκείται στις στοιχειώδεις απαιτήσεις να ζει ήρεμα και χαρούμενα. Η ξαφνική αρρώστια του πρωθυπουργού ταράζει την καθημερινότητα λαού και αρχών, ενώ ο πυρετός και η καταρροή δίνουν τροφή στο μυαλό του ασθενούς να συλλάβει την υπέρτατη ιδέα:

Εφόσον την εξουσία ασκούν οι άνδρες, χωρίς να έχουν καταφέρει να επιλύσουν ικανοποιητικά τα προβλήματα του κόσμου τούτου, να αντιστραφούν οι ρόλοι και τις εργασίες των ανδρών να τις αναλάβουν οι γυναίκες. Και τούμπαλιν, φυσικά...

Η ιδέα στην αρχή επικροτείται από τον καταπιεσμένο βασιλιά και την αρχομανή πρώτη κυρία, ενώ ο λαός που βιώνει την καθημερινότητα και προφανώς έχει ξανακαεί από τις "ιδέες" του πρωθυπουργού την αντιμετωπίζει με δυσπιστία, αλλά συμμορφώνεται. Η συνέχεια επί σκηνής.