Η "Μεταμόρφωση" του Κάφκα σε παράσταση χορού

Μια μικρή νουβέλα 100 και κάτι σελίδων είναι η "Μεταμόρφωση" του Φραντς Κάφκα. Αλλά τα τόσα της αινίγματα, οι πολλαπλές της διαστάσεις και φυσικά τα γνωστά καφκικά αδιέξοδα φαίνεται ότι σηκώνουν ακόμα πολλές σκηνικές ερμηνείες.

Κι αυτή εδώ η παράσταση σε χορογραφία- σκηνοθεσία Αρθουρ Πίτα είναι μια τρανή απόδειξη.

Η παραγωγή είναι του Royal Ballet αλλά σύμφωνα με την ανακοίνωση δεν είναι μια απλή παράσταση χορού: είναι μια χοροθεατρική προσαρμογή όπου οι πρωταγωνιστές περισσότερο υποδύονται τους ρόλους παρά τους χορεύουν. Ολοι εκτός από τον σπουδαίο 37χρονο χορευτή Εντουαρντ Γουάτσον που κλέβει την παράσταση και εξασφαλίζει ασταμάτητα κι έναν νέο ύμνο από τους κριτικούς.

Η παράσταση δεν είναι καινούργια διότι είχε κάνει πρεμιέρα το 2011 στο "The Linbury Studio" του Λονδίνου (τον πειραματικό, ας το πούμε χώρο του Royal Ballet) αλλά τώρα που ανεβαίνει στο Joyce Theater του Μανχάταν, είναι ευκαιρία να την ξαναθυμηθούμε.

Εξαιρετικό και το σκηνικό της παράστασης. Είναι χωρισμένο στα δύο. Από τη μια μεριά το δωμάτιο όπου ο ήρωας του Κάφκα Γκρέγκορ Σάμσα ζει τον εφιάλτη της "Μεταμόρφωσή τους. Κι από την άλλη πλευρά, η κουζίνα της οικογένειάς του όπου η μητέρα του, ο πατέρας και η αδελφή του προσπαθούν να συνεχίσουν κανονικά την ζωή τους.

Αν και ποτέ δεν ακολούθησε τις προσταγές του "βιβλίου του κλασικού μπαλέτου" που θέλει τους άνδρες χορευτές μόνο πρίγκιπες, ο Εντουαρντ Γουάτσον είναι ένας εξαιρετικός performer: ευκίνητος, έξυπνος, μαγευτικός. Ειναι από εκείνους που έχει καταφέρει να αποθεώσει χορογραφίες του Αστον και του Κένεθ Μακ Μίλαν.

Στην παράσταση μην φανταστείτε ότι υπάρχει σαφής αναπαράσταση της "Μεταμόρφωσης" σε ό,τι έχει να κάνει με την εξέλιξη της ιστορίας. Η αφήγηση δεν ακολουθεί μια ευθεία γραμμή, έχει όμως εκλάμψεις με χιούμορ αλλά και επαναλαμβανόμενες κινήσεις του Γκρέγκορ Σάμσα μέσα από τις οποίες ο χορογράφος προσπαθεί να παρουσιάσει τις γνωστές αφόρητες καταστάσεις του συγγραφέα.

"Δεν με ενδιαφέρει αν είμαι κλασικός ή μοντέρνος χορευτής. Με νοιάζει μόνο να υπηρετώ με ακρίβεια αυτό που μου ζητούν να κάνω. Νομίζω ότι δεν είμαι ο πλέον εύκολος άνθρωπος για να ερμηνεύσει μεγάλα κλασικά μπαλέτα", είπε ο Γουάτσον σε συνέντευξή του στους New York Times. «Είναι μάλλον ο τρόπος που κινούνται και που δίνουν έμφαση στα πράγματα που φαίνεται σαν να μην κάνω εγώ το σωστό. Θα μπορούσα, υποθέτω, να χορέψω την «Λίμνη των Κύκνων» και την «Ωραία Κοιμωμένη» αλλά υπάρχουν άλλα άτομα πολύ καταλληλότερα από μένα σε αυτούς τους ρόλους. Οπότε ποιο είναι το νόημα; Εφ 'όσον υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα να ερμηνεύσω, δεν αισθάνομαι ότι έχω χάσει κάτι".

Εδώ στο καμαρίνι του, γεμάτος αυτό το ειδικό λάδι, αμέσως μετά το τέλος της παράστασης. Σύμφωνα με τους κριτικούς η παράσταση μπορεί να μην ξεσκεπάζει τις πιο βαθιές σκέψεις του Κάφκα, ωστόσο, ο Γουάτσον έχει την σωματική διάπλαση, την ασύλληπτη ευελιξία και την ευφυΐα να απεικονίσει ένα μυαλό σε σύγχυση.

*****