Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους

Με βασική θεματολογία τους πνιγμούς των μεταναστών που διασχίζουν τη Μεσόγειο από τη Βόρειο Αφρική μέχρι τις ακτές της Ισπανίας, η Ανχέλικα Λίντελ, μια από τις σημαντικότερες φιγούρες του Ευρωπαϊκού θεάτρου, συνθέτει ένα «αντι-κοινωνικό έργο» που δεν έχει σαν στόχο τη ρεαλιστική, ειδησεογραφική απεικόνιση των πνιγμών, αλλά την κατασκευή μιας ακραίας, αναρχικής και επιθετικής μυθολογίας. Το έργο εξελίσσεται μέσω της ακατάπαυστης, ρατσιστικής φλυαρίας της Πουτάνας προς τον βουβό Κύριο Πουτάνα, που θίγει με καυστικό, αστείο και πολλές φορές βίαιο τρόπο την αντιμετώπιση της Δύσης απέναντι στην ανθρωπιστική τραγωδία. Η περσόνα της συγγραφέως, η Ανχέλικα Off, διακόπτει τους μονολόγους της Πουτάνας τόσο για να απαριθμήσει τα ναυάγια, όσο και για να θίξει την στάση του σύγχρονου καλλιτέχνη απέναντι στους πνιγμούς των μεταναστών.

Η εξέγερση των ψαριών που έχουν καταβροχθίσει τα πτώματα των μεταναστών και βγαίνουν για να επιτεθούν στην άρχουσα τάξη φαντάζει σαν Βιβλική παραβολή, σαν μύθος μιας υπόκωφης εξέγερσης που απειλεί άμεσα η έμμεσα την πραγματικότητα τόσο των «χαρακτήρων» του έργου, όσο και του κοινού που τους παρακολουθεί.