Μάνος Χατζιδάκις, Το χαμόγελο της Τζοκόντας

Το εμβληματικό έργο της Ελληνικής μουσικής δημιουργίας, Tο Χαμόγελο της Τζοκόντας του Μάνου Χατζιδάκι γίνεται μπαλέτο σε χορογραφία της Αγγελικής Στελλάτου και παρουσιάζεται μαζί με ένα από το λιγότερο γνωστά έργα του ίδιου συνθέτη, τον Μαρσύα, από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση.

Το Χαμόγελο της Τζοκόντας (έργο 22, 1964) ανθίσταται στην ταξινόμηση, συνδυάζοντας μοναδικά κάποια ειδολογικά και υφολογικά στοιχεία, ας πούμε τη σουΐτα, το σάουντρακ, τον κύκλο τραγουδιών, τα τραγούδια δίχως λόγια, το ποτ-πουρί επιτυχιών, όπως και τη βιβάλντια μελωδικότητα, την κινηματογραφική μεταρομαντική πλούσια-αρμονική συνοδεία, την ελληνική αναφορά (που δεν είναι ούτε λαϊκή ούτε λαϊκότροπη, αλλά «χατζιδακική», δηλαδή μια ελληνικότητα που είχε ήδη τότε τη σφραγίδα του Χατζιδάκι∙ για παράδειγμα, η παράκαμψη του ηχοχρώματος του μπουζουκιού με τη μεταφορική χρήση του μαντολίνου ή/και του τσέμπαλου, δηλαδή η αναίρεση του πρώτου στην αφαίρεση-έκφραση μεσογειακότητας των δεύτερων).