Μαριονέττες

Ο Πέτερ Έγκερμαν δολοφονεί τη νεαρή πόρνη Καταρίνα Κραφτ – επονομαζόμενη Κα – και έχει σεξουαλική επαφή με το πτώμα της. Ο ήρωας είναι ένας ήπιος, ευγενικός και γενικά συμπαθής άντρας. Είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας που έχει – φαινομενικά – έναν ευτυχισμένο γάμο με την Καταρίνα – είναι άραγε σύμπτωση που έχει το ίδιο όνομα με το θύμα; – μια φιλόδοξη ικανή αλλά και επιτυχημένη επαγγελματία στον κόσμο της μόδας.

Λίγες εβδομάδες πριν από το έγκλημα, ο Πέτερ Έγκερμαν επισκέπτεται τον ψυχίατρο και παλιό οικογενειακό φίλο Μόγκενς Γένσεν και του εκμυστηρεύεται πως βασανίζεται από εφιάλτες και από μία εμμονή να σκοτώσει τη γυναίκα του και να αυτοκτονήσει.

Ο ψυχίατρος προφανώς δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα με την απαιτούμενη σοβαρότητα, ίσως γιατί ο ίδιος επιδιώκει μια σεξουαλική επαφή με τη γυναίκα του Έγκερμαν που επίσης λέγεται Καταρίνα, και ο Πέτερ Έγκερμαν διαπράττει το έγκλημα.

Στην πορεία του έργου αναζητούνται τα αίτια της εγκληματικής πράξης από αναδρομές στο παρελθόν και από τα πρωτόκολλα ανακρίσεων των συγγενών και φίλων του Έγκερμαν, χωρίς όμως κανένα από τα πρόσωπα να είναι σε θέση ή να είναι διατεθειμένο να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση. Ο ψυχίατρος ερμηνεύει την πράξη ως έκρηξη καταπιεσμένων ορμών και ο ήρωας καταλήγει στο ψυχιατρείο όπου ζει απόλυτα απομονωμένος στον εαυτό του.

Ο συγγραφέας δεν καταλογίζει τελικά καμία ενοχή στον δολοφόνο. Τον βλέπει σαν μία ακόμα μαριονέτα της οποίας τα νήματα κινούν τα άτομα του περιβάλλοντός του απορώντας για την πράξη του, ενώ είναι και τα ίδια μαριονέτες που κινούνται σε μια αδιάκοπη «αξιοπρεπή καθημερινότητα».