«Μαθήματα Πολέμου» με τον Δημήτρη Λιγνάδη στο Μέγαρο Μουσικής

Η Ιστορία του Θουκυδίδη παρουσιάζεται σε δραματοποιημένη μορφή

Κορίνα Φαρμακόρη, 18.4.2018 | 15:55

Μια πρωτότυπη δραματοποιημένη απόδοση της Ιστορίας του Θουκυδίδη, με την οποία επιχειρείται η ανάδειξη της διαχρονικής και οικουμενικής ουσίας της «Τραγωδίας του Πολέμου», θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής από τις 11 Μαΐου.

Το θεατρικό κείμενο του Γιάννη Λιγνάδη «Μαθήματα Πολέμου» αποτελεί συρραφή ιστορικών γεγονότων ανθολογημένων από τα πέντε πρώτα βιβλία της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου του Θουκυδίδη – ιστορικός σύμβουλος είναι η Δρ. Ανδρονίκη Μακρή, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Η σκηνοθεσία της παράστασης είναι του Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος και θα πρωταγωνιστεί έχοντας στο πλευρό του ομάδα νέων ηθοποιών. Τη μουσική έχει γράψει ο συνθέτης και πιανίστας Θοδωρής Οικονόμου, που το 2012 επιλέχτηκε από τον Αμερικανό σκηνοθέτη και εικαστικό Robert Wilson για να συνθέσει τη μουσική καθώς και να παίζει πιάνο στην παράσταση «Οδύσσεια» που σκηνοθέτησε ο ίδιος και η οποία παρουσιάστηκε στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Τσίλερ και στο Piccolo Teatro στο Μιλάνο.

Θεματικός πυρήνας των «Μαθημάτων Πολέμου» αποτελεί ο προσανατολισμός τους να διαφωτίσουν τους σκοτεινούς και πολύπλοκους μηχανισμούς που παράγουν το πολεμικό φαινόμενο.

Η παράσταση επιχειρεί να αποτελέσει ένα γόνιμο μάθημα: σε γνωστικό επίπεδο, συνδυάζοντας την γνώση του αρχαίου ιστορικού λόγου με τον σύγχρονο πολιτικό προβληματισμό· σε ψυχαγωγικό επίπεδο, επικοινωνώντας τα τραγικά συναισθήματα που παράγει η πολεμική βία.

Στα πολεμικά επεισόδια της δραματικής σύνθεσης περιέχονται η πολιορκία και άλωση της μαρτυρικής Πλάταιας, ο εμφύλιος πόλεμος στην Κέρκυρα, οι μάχες της Πύλου και της Σφακτηρίας, η καταστροφή της Μήλου. Τα πολεμικά γεγονότα συναρθρώνονται με τον επιτάφιο λόγο του Περικλή, τον λοιμό στην Αθήνα, ομιλίες πολιτικών πρωταγωνιστών, στοχαστικές κρίσεις του ιστορικού και άλλα δραματικά συμβάντα.

Η μετάφραση τηρεί με συνέπεια το γράμμα και το πνεύμα της πρωτότυπης συγγραφής. Παράλληλα αναδεικνύεται η θεατρικότητα -ως προς την μορφή- και η δραματικότητα -ως προς το ενυπάρχον συναίσθημα- του κειμένου.

Το ιστορικό υλικό της δραματικής αφήγησης «διαλέγεται» με ένα μουσικό διακείμενο, το οποίο εισφέρει στην ιστορική γραφή σύγχρονες νοηματικές προεκτάσεις και οξύτερο δραματικό συναίσθημα.