Μικρή Σκηνή

O χορός των εραστών

 

Το έργο του Πορτογάλου συγγραφέα και σκηνοθέτη Τιάγκο Ροντρίγκες μάς παρασύρει στην καρδιά της σχέσης δύο ανθρώπων την ώρα που αναμετριούνται με μια οριακή εμπειρία ζωής και θανάτου και από εκεί στην πορεία της κοινής ζωής τους, ενός «μαζί για πάντα», κόντρα στον χρόνο και στη φθορά. Πρόκειται για το πρώτο του θεατρικό έργο, το πιο αυτοβιογραφικό, το οποίο ξεκίνησε να γράφει το 2006 και ολοκλήρωσε το 2020. Τώρα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ανεβαίνει από τον ίδιο, σε μετάφραση της Μαρίας Παπαδήμα, ως ένα θέαμα και ακρόαμα αιφνιδιαστικής τρυφερότητας, έντασης, χιούμορ και βαθιάς συγκίνησης.

 

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Ο χορός των εραστών» εδώ.

 

Κεντρική Σκηνή

Οξυγόνο

 

οξυγονο
Φωτ.: Πάνος Κέφαλος

 

Έργο-μανιφέστο της γενιάς των ’00s, το Οξυγόνο (2002) του Ιβάν Βιριπάγιεφ παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην «ψυχοπολιτική ασφυξία» της Generation Z. Η παράσταση, δομημένη σε δέκα κεφάλαια, σαν μια μεταγραφή των Δέκα Εντολών, σαν μια νέα Καινή Διαθήκη, εκκινεί από το ανάποδο του «Ου φονεύσεις», καταλήγει σε μια βιβλική Αποκάλυψη, ενώ τη διατρέχει το εναγώνιο ερώτημα «τι είναι για σένα οξυγόνο;». Ο σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής μετατρέπει την Κεντρική Σκηνή σε αρένα ενός rave party με τους DJs Reign of Time στα decks και live video art σε ένα έργο που ανατρέπει ό,τι θεωρείται δεδομένο για τη θεατρική φόρμα, με σκοπό να μιλήσει για όλα αυτά που μας κάνουν να μην μπορούμε να αναπνεύσουμε.

 

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Οξυγόνο» εδώ.

 

MAMI

 

μαμι
Φωτ.: Mario Banushi

 

Δημιουργός μιας ολότελα δικής του σκηνικής γλώσσας, ο 26χρονος αλβανικής καταγωγής Mάριο Μπανούσι περιοδεύει ήδη ανά τον κόσμο με τα πρώτα έργα του, Goodbye, Lindita (2023) και Taverna Miresia - Mario, Bella, Anastasia (2023), και χαιρετίζεται διεθνώς ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού θεάτρου. Κι ενώ το θέμα στις προηγούμενες παραστάσεις του ήταν το πένθος, στο ΜΑΜΙ είναι η πηγή της ζωής. Γιατί στην προσωπική μυθολογία του Μπανούσι οι σχεδόν ομόηχες λέξεις «μάμι» και «μαμ» γίνονται ταυτόσημες. Μάμι, όπως μητέρα - μαμ, όπως φαΐ. Η νέα δημιουργία του σκηνοθέτη-αποκάλυψη είναι ένα οπτικό ποίημα για τη σχέση μητέρας και παιδιού, μια παράσταση-αντίδωρο στις γυναίκες που μας έθρεψαν.

 

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «ΜΑΜΙ» εδώ. 

 

Βερενίκη

 

berenice
Φωτ.: Alex Majoli

 

Είναι ο έρωτας αλήθεια; Ή συμβαίνει μέσα στο μυαλό μας; Ο Ρομέο Καστελούτσι σκηνοθετεί την Ιζαμπέλ Ιπέρ και δεκατέσσερις άνδρες σε ένα από τα πιο ριζοσπαστικά κείμενα της δυτικής λογοτεχνίας για την τρέλα, την αλήθεια και το ψέμα τού να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Η Βερενίκη του Ρακίνα μεταμορφώνεται από μια Ιζαμπέλ Ιπέρ όπως δεν την έχουμε ξαναδεί, με τους ανδρικούς ρόλους να στέκονται γύρω της ως βουβά πρόσωπα και τον θρήνο του χαμένου έρωτά της να αντηχεί μέσα και γύρω μας. Ένα μανιφέστο έρωτα και απώλειας που συνορεύει με την αλήθεια και το όνειρο, την τρυφερότητα και την τρέλα. Ελεύθερα εμπνευσμένο από τη Βερενίκη του Ρακίνα. 
Ένας μονόλογος με την Ιζαμπέλ Ιπέρ και τη συμμετοχή των Cheikh Kébé και Giovanni Manzo.

 

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Βερενίκη» εδώ.

Οδηγός Θεάτρου