Παίζοντας το θύμα

Για πρώτη φορά παρουσιάζεται στην Ελλάδα η μαύρη κωμωδία Παίζοντας το θύμα που γράφτηκε το 2002 από τους πολυβραβευμένους Όλεγκ και Βλάντιμιρ Πρεσνιακόφ. Οι Ολέγκ και Βλαντιμίρ Πρεσνιακόφ, συγκαταλέγονται στους γνωστότερους σύγχρονους Ρώσους συγγραφείς και εκπροσώπους του ρωσικού «νέου δράματος». Τα έργα τους συχνά χαρακτηρίζονται ως μαύρες κωμωδίες, γεμάτες σαρκασμό, ειρωνεία και έκδηλη διακειμενικότητα. Η θεματολογία τους περιστρέφεται γύρω από την παράδοξη βία του σύγχρονου τρόπου ζωής και οι ίδιοι τα χαρακτηρίζουν «φαρσο-φιλοσοφικά» ή «τσίρκο με άλογα». Όπως έχουν δηλώσει σε συνέντευξή τους, φοβούνται «ότι ο ένας απ' τους δύο έχει επινοήσει τον άλλον και μάλλον δεν είναι δύο».

Το Παίζοντας το θύμα ακολουθεί την ιστορία του νεαρού Βάλια. Ο Βάλια ζει και κοιμάται χωρίς να βγάζει το καπέλο του. Τρώει μόνο με ξυλάκια. Και συχνά βλέπει το φάντασμα του νεκρού πατέρα του. Δουλεύει στην αστυνομία παίζοντας το θύμα σε αναπαραστάσεις εγκλημάτων: πότε μια γυναίκα που ίσως δολοφονήθηκε κατά λάθος από τον άντρα της, πότε μια κοπέλα πνιγμένη σε μια πισίνα από τον αλλοδαπό εραστή της, και πότε έναν άντρα που δολοφονήθηκε από έναν συμμαθητή του σε reunion του σχολείου τους. Παράλληλα, στο σπίτι, η μητέρα του χρειάζεται κάποιον να τη φροντίζει, ο θείος του τους επισκέπτεται όλο και πιο συχνά μετά τον θάνατο του πατέρα του και η κοπέλα του θέλει επιτέλους μια ενήλικη ζωή. Όπως και στη δουλειά του, έτσι και στο σπίτι του, νοιώθει ότι όλα είναι μια αναπαράσταση. Ότι όλοι υποδύονται κάτι, κι αυτός, αποπροσανατολισμένος και μουδιασμένος, προσπαθεί να προσδιορίσει τη θέση του σε ένα σύμπαν που μοιάζει να τρελάθηκε και δεν ξέρει πού πηγαίνει.

Το έργο έκανε πρεμιέρα στο Fringe festival στο Εδιμβούργο και πρωτοπαρουσιάστηκε στο ρωσικό κοινό δυο χρόνια μετά, στο θέατρο Τέχνης της Μόσχας από τον Κιρίλ Σερεμπρένικοφ, προκαλώντας σάλο και αντιδράσεις. Στη συνέχεια, το 2006, ο ίδιος σκηνοθέτης το μετέφερε στη μεγάλη οθόνη, αποσπώντας το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ Kinotavr και του διεθνούς φεστιβάλ της Ρώμης.