Πηνελόπες

Μια γλυκόπικρη ιστορία καθημερινής μάχης που δίνεται αιώνες τώρα. Ένας χορός πολεμιστριών, εγκλωβισμένος στη σημερινή Αθήνα, μιλάει για τη μάχη, τραγουδάει, χορεύει, γλεντάει, πολεμάει, κάτι κερδίζει, κάτι χάνει. Γυναίκες που έχουν παγιδευτεί σε μια χώρα και περιμένουν να τελειώσει ο πόλεμος, να τελειώσει η κρίση, να γυρίσουν στην πατρίδα, να μπορέσουν να βρουν μια καινούρια να τους χωρέσει, να συνεχίσουν τη ζωή τους που έχει μπει στο ψυγείο, να δώσουν στα παιδιά τους μια ευκαιρία. Και τα χρόνια περνούν…

Αποσπάσματα συνεντεύξεων μεταναστριών από τη Γεωργία που φροντίζουν ηλικιωμένους και παιδιά, αποσπάσματα συνεντεύξεων γυναικών προσφύγων από τη Συρία που συνεχίζουν το ταξίδι τους προς ένα όνειρο για μια καλύτερη ζωή και θραύσματα κειμένου των Τρωάδων του Ευριπίδη, της Οδύσσειας και της Ιλιάδας του Ομήρου συνθέτουν αυτό το Έπος των γυναικών.

Η Σοφία, η Φάτμα, η Αισά, η Μάγκυ, η Ναχίντα, η Όλγα, η Εύα, η Νίκη είναι κόρες, μανάδες, σύζυγοι, γιαγιάδες, αδερφές, συνυφάδες, μετανάστριες, πρόσφυγες, δικηγόροι, καθαρίστριες, καθηγήτριες, φοιτήτριες, ηθοποιοί, νοικοκυρές, Σύριες, Γεωργιανές, Ελληνίδες, ζωντοχήρες, ανύπαντρες, παράνομες, νόμιμες, ανεπιθύμητες, αγαπημένες, ξεπεσμένες, κρυμμένες πίσω από υφάσματα, κρυμμένες πίσω από άντρες, δραπέτισσες, θαρραλέες, αυτές που μας κλέβουν τις δουλειές, νέες και γριές, όμορφες και όμορφες, αστείες, συγκλονιστικές, πολεμίστριες.

Οι ηθοποιοί είναι επαγγελματίες ή μέλη της Χορωδίας Εξαρχείων και έχουν από καμία έως μεγάλη προηγούμενη σκηνική εμπειρία. Τις συνεντεύξεις από τις γεωργιανές γυναίκες έχει διεξάγει η Αφροδίτη Μητσοπούλου στα ελληνικά και από τις σύριες γυναίκες στα αγγλικά. Θα ακουστούν στην παράσταση από τις ηθοποιούς, με την υποστήριξη υπέρτιτλων.