Πολύ αργά, Φαίδρα

Τι δηλητήριο σκοτεινό έχει σκορπίσει ο έρωτας. Δυο γυναίκες στη σκηνή, με την ανάμνηση του Ιππόλυτου και την απειλή του Θησέα. Η Φαίδρα, θύτης και θύμα. Η Οινώνη, σύντροφος και συνομιλητής. Ποιες είναι αυτές οι δυο γυναίκες που ο λαβύρινθος του πάθους θα τις καταπιεί; Στην παράσταση που δημιουργούν η Μαριτίνα Πάσσαρη και η Εύρη Σωφρονιάδου, η Φαίδρα του Ρακίνα διασταυρώνεται και με άλλες εκδοχές του μύθου. Η ποίηση του λόγου συγκρούεται με τις συμπεριφορές του πάθους. Η σιωπή της λογικής διαρρηγνύεται. Η ομολογία του έρωτα οδηγεί στο θάνατο.