Το «μαύρο κουτί» των αεροπλάνων είναι στην πραγματικότητα έντονο πορτοκαλί κουτί για να εντοπίζεται πιο εύκολα σε περίπτωση δυστυχήματος. Λέγεται «μαύρο» γιατί παλιότερα, καθώς περιείχε φιλμ που έπρεπε να προστατεύεται από το φως, ήταν εσωτερικά μαύρου χρώματος. Σήμερα έχει επικρατήσει η χρήση του όρου «μαύρο κουτί» και μεταφορικά για πράγματα που δεν γνωρίζουμε τι περιέχουν ή πως λειτουργούν ακριβώς. Πρόκειται για ηλεκτρονική συσκευή μεγάλης αντοχής η οποία καταγράφει κάποιες χρήσιμες πληροφορίες οι οποίες μπορεί να διαλευκάνουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το δυστύχημα.
Είναι κατασκευασμένο από ανθεκτικά υλικά όπως τιτάνιο και υπόκειται σε αυστηρούς ελέγχους και δοκιμές κάτω από ακραίες συνθήκες προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα επιζήσει μιας πιθανής πτώσης. Οι συσκευές αυτές έχουν υψηλή αντοχή σε μεγάλες δυνάμεις, σε φωτιά, ενώ μπορούν να αντέξουν την πίεση στον βυθό της θάλασσας, ακόμη και σε βάθος 6.000 μέτρων. Επίσης έχουν την δυνατότητα να εκπέμπουν σήμα για 30 μέρες είτε βρίσκονται μέσα στη θάλασσα είτε επί εδάφους μέχρι να τις εντοπίσει κάποιος. Τοποθετούνται στην ουρά του αεροσκάφους.
Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης αποφασίσανε να βάλουν σε λειτουργία ένα «μαύρο κουτί» όπου όπως στα αεροσκάφη θα καταγράφει κάποιες χρήσιμες πληροφορίες οι οποίες μπορεί να διαλευκάνουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το δυστύχημα. Το δυστύχημα στη δική τους περίπτωση είναι ιστορίες, εικόνες, θέατρο που καταγράφουν την εποχή μας, την ευαισθησία του συγγραφέα, τη δημιουργική ανάγκη του σκηνοθέτη, το μόχθο του ερμηνευτή. Αφορμή για μια σειρά θεατρικών παραστάσεων – πρόταση σε καλλιτέχνες η θεματική της «ενηλικίωσης»: του ατόμου, της κοινωνίας, της χώρας που ζούμε. Όχι απαραίτητα η ενηλικίωση του έφηβου στην ενήλικη ζωή, όχι η ωρίμανση ενός ανθρώπου από την ανέμελη και χωρίς ευθύνες περίοδο της ζωής του σε μία αβέβαιη κι απαιτητική συνθήκη. Περισσότερο η μετάλλαξη ενός ανθρώπου από τις βεβαιότητες ενός τακτοποιημένου μικροσύμπαντος και αποδοχής σε μια άβολη και άτσαλη προσγείωση στην πραγματικότητα, που ίσως αγνοούσε ή εσκεμμένα παρέβλεπε, η αναζήτηση μιας ταυτότητας. Και πάλι, όχι μόνο ό,τι αφορά το άτομο αλλά μιας ολόκληρης κοινωνίας. Κάποιοι βασίστηκαν στην αφορμή αυτή, κάποιοι απλώς επίσπευσαν τη δική τους ενηλικίωση ξετυλίγοντας τις δικές τους αφηγήσεις. Τι θα δούμε, θα μας το αποκαλύψει το «μαύρο κουτί» όταν ανοιχτεί.
Μια θεατρική και οπτικοακουστική πλατφόρμα σε καλλιτεχνική διεύθυνση Χρήστου Παρίδη. Το πρόγραμμα:
«Ο ευαγγελισμός της Κασσάνδρας»
του Δημήτρη Δημητριάδη
O θεός Απόλλωνας ερωτεύεται την Κασσάνδρα, η οποία ζητάει ως αντάλλαγμα του έρωτα του την ικανότητα να μαντεύει αλάνθαστα το μέλλον. Ο Απόλλωνας της εκπληρώνει την επιθυμία, αλλά η Κασσάνδρα αθετεί την υπόσχεση της και αρνείται να του δοθεί. Ο Απόλλωνας, ως τιμωρία θεού και εκδίκηση εραστή, της ζητάει μόνο ένα φιλί. Εκείνη δέχεται, και ο θεός φτύνει στο στόμα της μια κατάρα, να είναι όντως η πιο ακριβής μάντισσα, αλλά να μη την πιστεύει κανείς. Στον μονόλογο αυτό, η Κασσάνδρα συνειδητοποιεί πως η ολοκλήρωσή της ως ανθρώπου συμβαίνει αφού πάψει να αρνείται την ανθρώπινή της υπόσταση, ενόρμηση και ένστικτα και επιτρέψει στο πνεύμα της να συνδεθεί με το σώμα της, κάνοντας έρωτα με τον Απόλλωνα. Με τη διαύγεια που βιώνει, ανακαλύπτει την υπέρβαση των απαγορεύσεων, φόβων, της στέρησης. Απολλωνισμένη, αλλαγμένη, μεταλλαγμένη πια, χρυσή αλλά καταραμένη, θέλει να προλάβει το κακό. Και το κακό είναι το ανολοκλήρωτο της ζωής. Εξαγγέλλει πια στο παρόν, ένα μέλλον στους ανθρώπους, να είναι σώμα και πνεύμα μαζί. Η γνώση που αποκτά, την πλημμυρίζει με τη διάσταση εκείνη, που αυτό που λέει δεν είναι πια πρόγνωση κακού αλλά πρόγνωση καλού, μόνο. Αυτή είναι και η βαθύτερη μεταστροφή.
Σκηνοθεσία, σκηνικό, κοστούμι, μουσική: Θάνος Σαμαράς
Δραματουργία: Έρι Κύργια
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης
Διεύθυνση παραγωγής: Polyplanity
19 Οκτωβρίου – 19 Νοεμβρίου 2017.
Κάθε Πέμπτη - Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή (15 παραστάσεις)
«Moth»
του Ανδρέα Κωνσταντίνου
Μία πολύ ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφούμενη αυτό-συνέντευξη του ηθοποιού Ανδρέα Κωνσταντίνου, σε αντιπαράθεση με κινηματογραφικό υλικό μιας ταινίας, η οποία αποτελεί ένα work in progress από τον video artist George Κόντος, σε μουσικό περιβάλλον του Κοστή Κόντος.
27 Νοεμβρίου – 23 Δεκεμβρίου 2017
Κάθε Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή – Δευτέρα – Τρίτη (21 παραστάσεις)
«Χρόνια .... Σε μια μέρα»
του Allen Barton
Καθηλωτική παράσταση που ξεκίνησε την πορεία της από το Λος Άντζελες, μαγεύοντας κοινό και κριτικούς. Η κοφτή, καυστική και ευμετάβλητη μαύρη κωμωδία του Αλλεν Μπάρτον «ξεφουσκώνει» στερεότυπα και απόψεις, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με την αλήθεια και την πραγματικότητα της ενηλικίωσης στη «νέα τάξη πραγμάτων» της Αμερικής του Τραμπ.
Σκηνοθεσία: Σόφη Παπαδοπούλου, συνεργάτριας και μέλους του Beverly Hills Playhouse του Χόλιγουντ.
8 Ιανουαρίου-27 Φεβρουαρίου 2018
Κάθε Δευτέρα – Τρίτη (16 παραστάσεις)
Fastitocalon
της Violet Louise
Ένα μυθικό τέρας της θάλασσας είναι το Fastitocalon , κάτι μεταξύ τεράστιας χελώνας και ψαριού. Αναφέρεται στη συλλογή ποιημάτων του J.R Tolkien με τίτλο, The Adventures of Tom Bombadil and Other Verses from the Red Book, που εκδόθηκε το 1962. Είχε το μέγεθος μικρού νησιού, ενώ η πυκνή βλάστηση στην πλάτη του, το έκανε να μοιάζει ακόμα περισσότερο με νησἰ. Δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι είναι νησί, προσέλκυε τα καράβια. Όταν οι ναύτες αποβιβάζονταν στην πλάτη του, για να φάνε και να πιούνε, ανάβοντας φωτιές, καταστρέφοντας τη βλάστησή του, το μυθικό τέρας βουτούσε στη θάλασσα και τους έπνιγε. Το Fastitocalon θυμίζει το μύθο της Χαμένης Ατλαντίδας. Ένα αλληγορικό παραμύθι, μία multimedia performance για την ανθρώπινη ύβρη που οδηγεί στον αφανισμό του ανθρώπινου πολιτισμού από τις θεϊκές δυνάμεις και τη φύση. Με τη δημιουργική χρήση τoυ λόγου, της μουσικής της εικόνας και του ήχου, το μυθικό τέρας αφηγείται τα ανθρώπινα πάθη και την παρακμή της ανθρώπινης κοινωνίας στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Σκηνοθεσία, μουσική, δραματουργία: Violet Louise
Συνεργάτης στον ηχητικό και οπτικό σχεδιασμό: Vasilis Kountouris (Studio19)
Φωτισμοί: Aπόστολος Κοτσιανικούλης
12 Ιανουαρίου-11 Φεβρουαρίου 2018
Κάθε Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή (15 παραστάσεις)
Θανάσης Ακοκκαλίδης – performance
Ο Θανάσης Ακοκκαλίδης εμπνέεται από τον «Οδοιπόρο» του Φερνάντο Πεσσόα, και με τη συμβολή του εικαστικού Νίκου Παπαδόπουλου παρουσιάζει σε παγκόσμια πρώτη τη νέα του performance.
Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου – Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018 (4 παραστάσεις)
«Κυρία Νταλογουέι»
της Βιρτζίνα Γουλφ
Η κοσμική πενηνταδυάχρονη Κλαρίσα Νταλογουέη, μια «τέλεια οικοδέσποινα» τη μέρα της προετοιμασίας μιας της δεξίωσης αναστατώνεται όταν καταφθάνει από τις Ινδίες ένας νεανικός της έρωτας, ο Πίτερ Γουόλς. Ο ερχομός του θα ενεργοποιήσει μνήμες, σκέψεις, διαψεύσεις. Τα ξέφτια μιας ζωής. Μια κορυφαία στιγμή της παγκόσμιας λογοτεχνίας όπου ανατέμνεται ολόκληρη η ανθρώπινη συνείδηση.
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Ερμηνεία: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης
1 Μαρτίου-1 Απριλίου 2018
Κάθε Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή (20 παραστάσεις)
«Sunday»
του Ηλία Παναγιωτακόπουλου
Μια αίθουσα αναμονής πριν απ' το τέλος του διαδρόμου, το γράμμα του Julien και η εμφάνιση του πατέρα που άργησε να γίνει. Το Sunday είναι μια μικρή αναφορά σε όσα, κάποιες φορές, δεν προλαβαίνουν να ειπωθούν και όσα, πολλές άλλες, λέγονται, μα είναι πλέον αργά. Μια φανταστική ιστορία για μια σχέση πραγματική.
Μία παράσταση από το διεθνές Urbn Theatr και τον ιδρυτή του Ηλία Παναγιωτακόπουλο
13 Απριλίου – 13 Μαΐου 2018
Κάθε Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή (15 παραστάσεις)
Αφιέρωμα Video Art σε επιμέλεια Νίκου Γιαβρόπουλου
14-15 Μαΐου 2018 (Δευτέρα και Τρίτη)
Παράλληλα ένα αφιέρωμα κλασικών ταινιών με θέμα την Ενηλικίωση, στην κινηματογραφική αίθουσα του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης σε επιμέλεια Λευτέρη Αδαμίδη, κριτικό κινηματογράφου,curator και ιδιοκτήτη της εταιρείας διανομής One from the heart
*Για όλες τις παραγωγές θα υπάρχει κοινή τιμή εισιτήριου, με γενική ενιαία είσοδο 10€
- Facebook
- Twitter
- E-mail
0