Ριχάρδος ΙΙ του Σαίξπηρ (Ο βασιλιάς λένε πώς πέθανε)

«Τι καταλύεται πιο εύκολα; Μια σαιξπηρική σκηνή ή το Σύνταγμα;» αναρωτιούνται οι ηθοποιοί της παράστασης που ερμηνεύουν τους ρόλους χωρίς να χάνουν την ιδιότητα του πολίτη μιας χώρας που ταλανίζεται από το σύνδρομο: «Ο Βασιλιάς λείπει».

Στο επίκεντρο της παράστασης, η Μεγάλη Αφήγηση του Σαίξπηρ. Μεσαίωνας, εδώ και τώρα. Η ηθική του. Οι Μηχανισμοί του. Πίνακες της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού ζωντανεύουν, ανοίγοντας το πάντα αναπάντητο ερώτημα της προόδου της Ανθρωπότητας μέσα στον Χρόνο.

Οι δομές εξουσίας αλλάζουν;

Στοιχεία λαϊκού θεάτρου, μπουρλέσκ, τσίρκου, τραγούδια με μπρεχτική αποστασιοποίηση, αίμα. Οι ηθοποιοί βγαίνουν από το ρόλο τους. Τον σαρκάζουν. Παρατηρούν τον εαυτό τους. Σχολιάζουν το κείμενο του Σαίξπηρ, μάς παροτρύνουν να πάρουμε θέση. Μπορούν, άραγε, οι θεατές να αλλάξουν την Ιστορία;

Διαβάστε εδώ την κριτική της Ματίνας Καλτάκη