Σ’ αγαπώ, αλλά επέλεξα την αποδραματοποίηση

«Καθόμουν εδώ τις προάλλες, η ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη, είχα την αίσθηση ότι είμαι σπίτι μου, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι αυτό ακριβώς το πράγμα – το σπίτι ως χώρος διαβίωσης – δεν σημαίνει τίποτα για τον συνομιλητή που έχω απέναντί μου. Ξαφνικά αρχίζω να βρίσκω την έννοια του σπιτιού κάπως εξωφρενική. Είμαι πάντα πρόθυμος να κάνω εποικοδομητικό διάλογο με τον άλλον. Προφανώς, είναι δύσκολο για τον συνομιλητή μου να συλλάβει την έννοια του βιώσιμου χώρου υπό παραδοσιακούς όρους: άλλωστε, δεν έχει σπίτι. Ωστόσο, ούτε άστεγος είναι. Καθώς προσπαθώ να στρέψω αλλού την κουβέντα, θίγω το ζήτημα του «μέλλοντος». Κι εδώ ισχύουν τα ίδια: το μέλλον δεν σημαίνει τίποτα για εκείνον».

Μια ξεκαρδιστική παράσταση που θέτει επί τάπητος μείζονα φιλοσοφικά ζητήματα και διαδραματίζεται στα βαγόνια του Rollende RoadShow της Φόλκσμπύνε.