Λίγο πριν το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο γεννιέται στο ταραγμένο Μόναχο ένα αγόρι, ο Χέρμπερτ. Σε πολύ τρυφερή ηλικία εγκαταλείπεται από τη μητέρα του, Λουίζε, κάπου, σε κάποιο χωριό στο δάσος της Βαυαρίας. Εκεί μεγαλώνει με τη γιαγιά του. Μοναδική επικοινωνία ανάμεσα στη μητέρα και το γιο αποτελεί η αλληλογραφία. Η Λουίζε παραμένει εγκλωβισμένη στο ναρκισσιστικό και μελοδραματικό της κόσμο και ο Χέρμπερτ περνάει τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια επιζητώντας επίμονα, εναγώνια αλλά και μάταια την παρουσία της. Η Μορφή της «ιδιάζουσας» και βασανισμένης θείας του, Έλλα, αποκαλύπτει τη βαναυσότητα της εποχής.
Ο Γερμανός συγγραφέας Χέρμπερτ Άχτερνμπους γράφει για να εξιλεωθεί, να λυτρωθεί από το βάρος ενός ζοφερού παρελθόντος. Γράφει για να υπάρξει. Αυτοβιογραφείται.
Η παράσταση επιχειρεί να προσεγγίσει με τρυφερότητα, χιούμορ και κατανόηση τη διαδρομή του Χέρμπερτ Άχτερνμπους. Σε έναν κόσμο κατακερματισμένο, κοιτάζει κατάματα το παρελθόν και στεκεται όρθιος στο παρόν. Το χειμαρρώδες έργο του διανοούμενου, ζωγράφου, κινηματογραφιστή και αβάν-γκαρτ καλλιτέχνη στην εξαιρετική μετάφραση και διασκευή των Γιώργου Δεπάστα κα Νίκου Μαστοράκη, διεισδύει στο περιθώριο της υπαρξιακής αναζήτησης, υπονομεύοντας όλες μας τις βεβαιότητες.
Ο σκηνοθέτης Παναγιώτης Παναγόπουλος (Α΄ Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού ΄Εργου ΥΠΠΟ 2012) διασκεύαζει εκ νέου το κείμενο που πρωτοανέβηκε το 1995 στο θέατρο Εμπρός. Είναι μόλις η τρίτη φορά -η δεύτερη ήταν το 1998 στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας- που παίζεται στη χώρα μας κείμενο του Άχτερνμπους.
Σκηνοθεσία - Διασκευή: Παναγιώτης Παναγόπουλος
Σκηνικά: Γιώργος Πλακωτάρης
Φωτισμοί: Λίνος Μειτάνης
Φωτογραφίες: Ελευθερία Ευθυμιάτου
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύδοξία Παπαχρήστου
Ερμηνεύουν: Ιζαμπέλα Κυριαζή, Παρασκευή Πατελάκη, Φώτης Τσοτουλίδης
