Το σκάνδαλο των υποκλοπών ανεβαίνει στη σκηνή.

To 2003, ο Αγγλος θεατρικός συγγραφέας Ντέιβιντ Χέαρ, γράφει το θεατρικό έργο The Permanent Way. Το θέμα του έργου ήταν η απόφαση της αγγλικής κυβέρνησης το 1991 να ιδιωτικοποιήσει τους σιδηροδρόμους της χώρας.

Ο συγγραφέας βασίστηκε στις μαρτυρίες των εμπλεκομένων και πήρε συνεντεύξεις από κυβερνητικούς, επιβάτες και ανθρώπους που ήταν σε θέσεις – κλειδιά για την ιστορία της μεγαλύτερης εθνικής κακοδιαχείρησης.

Μια δεκαετία αργότερα, το Εθνικό θέατρο της Αγγλίας αναθέτει στο συγγραφέα Ρίτσαρντ Μπιν να γράψει ένα έργο σχετικά με τις τηλεφωνικές υποκλοπές, το σκάνδαλο που τάραξε πριν λίγο καιρό τα νερά της αγγλικής δημοσιογραφίας και έθεσε θέματα ηθικής και δεοντολογίας στον αν και κατά πόσο νόμιμο και αποδεκτό μπορεί να είναι το να παρακολουθεί κανείς για επαγγελματικούς λόγους συνομιλίες τρίτων.

Το έργο είναι μια παραγγελία του διευθυντή του Εθνικού θεάτρου Sir Nicholas Hytner στον Ρίτσαρντ Μπιν, συγγραφέα της μεγάλης επιτυχίας στο Λονδίνο και το Μπρόντγουέι "One Man".
Ο Μπιν ο οποίος εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο ψωμιού και σαν σταντ απ κωμικός πριν γίνει συνταξιοδοτηθεί και γίνει συγγραφέας πλήρους απασχόλησης, περιγράφει το έργο σαν αστείο και τρομακτικό, με όλα τα στερεότυπα του ταμπλόΐντ, γκέι εφημέριους, ποδόσφαιρο και μεγάλα στήθη. Τα έργα του προκαλούν πάντα συζητήσεις. Είναι σκοτεινά, γρήγορα, αντιφατικά. Δε διστάζουν να είναι πικρά. "Το πρόβλημα με τους συγγραφείς" δηλώνει "είναι ότι λένε πάντοτε αυτό που θέλουν να πουν με μεγάλη ευγένεια".

Ευρώπη, κυρίες και κύριοι. Σκεφτείτε τις εδώ αναθέσεις και αναλογιστείτε τι θα γινόταν....

*****