Στην τραμπάλα, Ομάδα Χορού Αμάλγαμα

Ένας άντρας και μια γυναίκα δρουν και συνυπάρχουν σε ένα χώρο όπου πρωταγωνιστές είναι ένα πλήθος εξαρτημάτων ηλεκτρονικής τεχνολογίας. Είναι πρεκάριοι (the pracariat). Η επισφάλεια, το άγχος, ο φόβος, ο θυμός, η μνησικακία, η βραχυπρόθεσμη σκέψη, το πλεόνασμα πληροφορίας και η έλλειψη αυτοπροσδιορισμού σε όλους τους τομείς της ζωής, τους φθείρει σωματικά, ψυχικά, πνευματικά. Η 'κόλαση απουσίας εγγυήσεων' άλλοτε τους θυμώνει επίμονα και άλλοτε τους μαραζώνει.

Το στρώμα διαδικτυακών συσκευών γίνεται σταδιακά η επιδερμίδα τους. Αυτό το βεντουζωτό παλτό τους παρασύρει σε ένα μαριονετίστικο χορό καθώς επιδιώκει συνεχώς την ιντερνετική συμμετοχή τους και διατηρεί την προσοχή τους σε μια συνεχή παραδοξότητα: αυτή της επαγρύπνησης - ύπνωσης.

Είναι απορροφημένοι - ερωτευμένοι. Η σύνθεση της κίνησης, του λόγου, της εικόνας, του ήχου, και του κυρίαρχου σκηνικού αντικειμένου (εξαρτήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών αλλά και ολόκληρα κομμάτια υπολογιστών, και λοιπά μέσα επικοινωνίας), δημιουργούν ένα σπονδυλωτό, χοροθεατρικό έργο.