Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος

Ο Αλέξανδρος Διαμαντής μεταφέρει στη σκηνή το «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ, ένα φουτουριστικό παραμύθι για την σχέση ουτοπίας και δυστοπίας.

Στο Brave New World o Χάξλεϋ περιγράφει έναν κόσμο όπου ένας συνδυασμός επιστήμης και ηδονής συγκροτεί μια ολοκληρωτική κοινωνία. Ο ολοκληρωτισμός επιτυγχάνεται μέσω της γενετικής πρόβλεψης, της κλωνοποίησης και του υπνωτισμού, και το αποτέλεσμα είναι ένα σύνολο που αποτελείται από μια ολιγομελή ευφυή ελίτ (τους Άλφα και τους Βήτα) και πλήθη υποταγμένων ανδρείκελων (Γάμα, Δέλτα κι Έψιλον).

Διασκεδάσεις και καταχρήσεις κρατούν τους ανθρώπους διαρκώς ικανοποιημένους με τον αμετάκλητο κοινωνικό τους προορισμό. Εδώ «όλοι ανήκουν σε όλους κι όλοι είναι χαρούμενοι». Αυτός είναι ένας κόσμος φαινομενικής ευτυχίας, απ' όπου η αποτυχία, η ασχήμια και κάθε δυσάρεστη κατάσταση έχουν εξοριστεί.

Σ' αυτό το απολύτως οργανωμένο σύστημα, εισβάλει -σαν από το πουθενά- ένας «Άγριος» (δηλαδή ένας άνθρωπος όμοιος μ' εμάς) και κάνει ό,τι ένας ταύρος μέσα σ' ένα υαλοπωλείο. Παρότι γράφτηκε ενενήντα χρόνια πριν, το μήνυμα του Θαυμαστού Καινούργιου Κόσμου, παραμένει επίκαιρο και ζωντανό -ίσως όσο ποτέ άλλοτε.

Εστιάζοντας στην σαρκαστική ισορροπία μεταξύ ουτοπίας και δυστοπίας που διαπνέει το έργο του Χάξλεϋ, η παράσταση χρησιμοποιεί την τεχνική του θεάτρου μέσα στο θέατρο: έξι νέες δυναμικές γυναίκες οραματίζονται έναν Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο από γενετικά βελτιωμένους, τέλειους ανθρώπους κι έχουν βρει την επιστημονική και τεχνολογική μέθοδο για την πραγματοποίησή του.

Αποφασίζουν να μας παρουσιάσουν αυτή την ιστορία, την οποία αντιλαμβάνονται ως το μανιφέστο του ιδανικού κόσμου, με στόχο να μαζέψουν υποστηρικτές και χρηματοδότες για το όραμά τους. Η παράσταση παρουσιάζει την σαρωτική σύγκρουση μεταξύ συστήματος (Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος) και ατόμου (ο «Άγριος») και την ειρωνική παρεξήγηση μεταξύ της ουτοπίας και της δυστοπίας δημιουργώντας μια κωμωδία για το τέλος αυτού του κόσμου και την αρχή του επόμενου.