Τρεις επαναλήψεις που αξίζει να δείτε στο Φεστιβάλ Αθηνών

Σημαντικές ελληνικές παραγωγές που επιστρέφουν στην Πειραιώς 260 λόγω αυξημένης ζήτησης του κοινού

The LiFO team, 20.5.2015 | 17:05

Θάνος Παπακωνσταντίνου, Μετατόπιση προς το ερυθρό

Του Γιάννη Μαυριτσάκη

 

Τρεις επαναλήψεις που αξίζει να δείτε στο Φεστιβάλ Αθηνών
Φωτό: Θωμάς Δασκαλάκης

 

Ένα οριακό έργο. Πρόκειται για μια συνεχή ακροβασία, απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Ισορροπεί μεταξύ πολλών στοιχείων, από το πεζό και το καθημερινό μέχρι το κρυπτικό και το ποιητικό. Είναι σαν να έχει επιχειρήσει κατά κάποιον τρόπο να αρθρώσει, να δομήσει σκηνικά τη «σκοτεινή ενέργεια» που κυκλοφορεί ανάμεσα στα αστρικά σώματα και κάνει το σύμπαν να διαστέλλεται. Το έργο ξεκινά σαν να πρόκειται για παράσταση τσίρκου. Ο θηριοδαμαστής, όμως, μας μιλά για την έλευση ενός νέου είδους – άγνωστου ακόμη. Με κεντρικό πρόσωπο το μέλος ενός συμβουλίου, γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας «Γένεσης». Μια νέα μορφή ζωής κάνει την εμφάνισή της μέσα από τον άνθρωπο, όμως αυτήν τη φορά η σύλληψη είναι μια μόλυνση, η επώαση ένας κύκλος συμπτωμάτων και η γέννηση, τελικά, μια καταστροφή. Μες στην πορεία αυτής της αφήγησης όλα τα πρόσωπα έλκονται από αυτό το τσίρκο που σαν παράλληλος κόσμος διατρέχει όλο το έργο και τελικά ενσωματώνονται σε αυτό. Η ιστορία του ανθρώπου, του είδους που τελειώνει, γίνεται ένα νούμερο τσίρκου.

10-11 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Χώρος Δ, 21:00

 

Γιάννης Μόσχος, Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας

Σύνθεση από κείμενα του Άντον Τσέχοφ

 

Τρεις επαναλήψεις που αξίζει να δείτε στο Φεστιβάλ Αθηνών
Φωτό; Ελίνα Γουνανλή

 

Ο Γιάννης Μόσχος σκηνοθετεί για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών και προτείνει μια σύνθεση βασισμένη κυρίως σε διηγήματα, αλλά και σε αποσπάσματα από θεατρικά έργα του Τσέχοφ που θα παιχτούν στην Πειραιώς 260 από 14 έως 16 Ιουνίου. Ένα ψηφιδωτό των προσώπων και των θεματικών του συγγραφέα. Ένα σύμπαν ανθρώπινων ζωών τόσο διαφορετικών αλλά και τόσο όμοιων μεταξύ τους. Παραλλαγές του ίδιου θέματος: της κωμικοτραγικής προσπάθειάς μας να ανακαλύψουμε πώς να ζήσουμε, πώς να δικαιώσουμε την ύπαρξή μας, να βρούμε το «νόημα».Στην παράσταση χρησιμοποιούνται και αποσπάσματα από τα εξής θεατρικά έργα του Τσέχοφ: Βυσσινόκηπος, Θείος Βάνιας και Τρεις Αδελφές.

14-16 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Χώρος Ε, 21:00. & 16 Ιουνίου 2015, Πειραιώς 260, Χώρος Ε, 23:00

 

Έφη Θεοδώρου, Το ατλαζένιο γοβάκι 

Του Πωλ Κλωντέλ

 

Τρεις επαναλήψεις που αξίζει να δείτε στο Φεστιβάλ Αθηνών

 

Η Έφη Θεοδώρου παρουσιάζει ξανά το κλασικό, σχεδόν αυτοβιογραφικό έργο του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Πωλ Κλωντέλ (1868-1955). Ένα έργο-ποταμός μεγάλης διάρκειας, όπου επιστρατεύονται όλες οι φόρμες του θεάτρου και όλοι οι τρόποι υποκριτικής για να αφηγηθούν τις περιπέτειες της ανθρώπινης ψυχής. «Το Ατλαζένιο Γοβάκι είναι η λαμπερή μάσκα της αυτοβιογραφίας του ποιητή, μετουσιωμένης σε μύθο. Στο κέντρο της δράσης ένας απαγορευμένος, αδύνατος έρωτας – αυτός που υπήρξε το καύσιμο για όλη τη ζωή του Κλωντέλ. Τον ξανασυναντάμε ως βασικό μοτίβο και στον Κλήρο του Μεσημεριού, μόνο που εκεί έχει τη μορφή ενός κουαρτέτου σε θέατρο δωματίου, ενώ εδώ ο έρωτάς του ταξιδεύει σε όλα τα σημεία της Γης: από την Αφρική στον Ορινόκο και από την Πράγα στον Παναμά, σε μια πορεία που ακολουθεί τις διαδρομές του ίδιου του Κλωντέλ, που ήταν διπλωμάτης. Με φόντο την Ισπανία του Χρυσού Αιώνα (16ος αι.), των conquistadores και του Καθολικισμού, και μέσα από μια γλώσσα ποιητική, σε ελεύθερο στίχο, ο Κλωντέλ συνθέτει ένα τολμηρό και αναπάντεχο έργο πάνω στην κατάκτηση του Κόσμου, του Άλλου, του Θεού» θα πει η κ. Θεοδώρου στη Ματίνα Καλτάκη και τη LiFO στην περσινή παρουσίαση της παράστασης.

26-27 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Χώρος Δ, 20:00

 

www.greekfestival.gr