Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης

Τζέλα, Λέλα και Κόρνας μένουνε στην οδό Σκουπιδοπόλεως. Στη γειτονιά δεν υπάρχει πουθενά ένα παρκάκι για να παίξουνε. Ούτε αλάνα ή γηπεδάκι υπάρχει εδώ γύρω πουθενά. Οι πλατείες είναι γεμάτες με τραπέζια για τους φραπέδες, Τα στενά είναι όλα στενά, παρκαρισμένα με αυτοκίνητα. Κι' από την πιλοτή, μας διώχνουν οι γείτονες γιατί, λέει, κάνουμε πολλή φασαρία.

Ο δημόσιος ελεύθερος χώρος στις πόλεις μας δεν υπάρχει, ή «προσφέρεται» με προκαθορισμούς, με σιντριβάνια, με παράξενες άχρηστες κατασκευές, με χώρους "ειδικά διαμορφωμένους" για δραστηριότητες που μόνο σε κλειστά μυαλά χωράνε. Χώροι άδειοι, για ελεύθερη δημιουργική εκμετάλλευση από τους πολίτες, πάρκα χωρίς κάγκελα και παρτέρια, κομμάτια φύσης ή κομμάτια κενού μέσα στις πολυκατοικίες δεν υπάρχουν. Κι έτσι, κατά κανόνα, ακόμη και τα παιδιά συνηθίζουν στο ότι οι χώροι στην πόλη δεν τους ανήκουν. Ανήκουν σε άλλους, είναι βρώμικοι, είναι στενοί, περιοριστικοί, είναι γεμάτοι από «μη» και «όχι». Δεν έχουν μόνο σκουπίδια και απορρίμματα, έχουν και φόβο. Καλύτερα, λοιπόν στο σπίτι.

Τέσσερις φίλοι δημιουργούν χώρο εκεί που δεν υπάρχει. Μεταμορφώνουν το αφιλόξενο και εχθρικό για παιδιά αστικό τοπίο σε ένα απέραντο φανταστικό παιχνιδότοπο. Ταξιδεύουν ανάμεσα σε κάδους, αυτοκίνητα, πολυκατοικίες και φωνές γειτόνων με οδηγό και καύσιμο την φαντασία και την φιλία τους.

Η "Συντεχνία του γέλιου" παρουσιάζει το έργο του Volker Ludwig με πρωτότυπη μουσική από τον Φοίβο Δεληβοριά. Μια επιτυχημένη παράσταση για μικρούς αλλά και όχι τόσο μικρούς θεατές.