Τζένη Αργυρίου, Ανώνυμο

Υπάρχουν ερωτήματα που περιπλέκονται σαν τα ποτάμια. Και υπάρχουν καλλιτεχνικά πρότζεκτ που καταπιάνονται με αυτά και γίνονται και τα ίδια ποταμοί. Ένα τέτοιο είναι το Ανώνυμο.

Ανατρέχει σε μια εποχή κατά την οποία το καλλιτεχνικό έργο δεν ήταν επώνυμο, αλλά μια πρακτική που έφερνε τους ανθρώπους πιο κοντά και συνέβαλε στη συνοχή των κοινωνιών.

Βουτάει στην έκφραση αυτών των κοινωνιών και στους χορούς τους, που βασίζονται στην ανθρώπινη επαφή, στο κράτημα, στη συνοχή της ομάδας, στη μοιρασμένη χαρά. Πετάει πάνω από την ανωνυμία, στις κοινωνίες και την επωνυμία στο καλλιτεχνικό έργο, που εμφανίστηκαν τη βιομηχανική εποχή.

Κοιτάζει με απορία το σημερινό κόσμο, όπου η ανωνυμία των μεγαλουπόλεων συνδυάζεται με την παντελή έλλειψη σωματικής επαφής, με τη συρρίκνωση των παραδοσιακών μορφών διασκέδασης και με τη διαστρέβλωση της επωνυμίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Κατοπτεύει τις ζωές μας μέσα από τη συλλογική μνήμη του σώματος, την εμπειρία της μετάδοσης των παραδοσιακών χορών και την πλήρη μετουσίωσή τους σε σύγχρονη κινησιολογική γλώσσα. 
 

Αυτό είναι το πρότζεκτ για το οποίο ο καθένας θα είχε ονειρευτεί να δουλέψει, με μια μεγάλη πολυεθνική ομάδα από χορογράφους, θεωρητικούς, μουσικούς, δασκάλους παραδοσιακών χορών διαφόρων πολιτισμών, σύγχρονους χορευτές, παραδοσιακούς μουσικούς και εικαστικούς, που όλοι ανταλλάσσουν εμπειρία, μοιράζονται, μαθαίνουν, ανακαλύπτουν, μεταμορφώνουν.

Αυτή είναι η αναπαράσταση ενός χορού που, αν και έχει δημιουργούς, επιμένει να αυτοπροσδιορίζεται ως «ανώνυμος», αναζητώντας τις ρίζες του σε τελετουργίες μύησης και συμμετοχής. Αυτή είναι η παράσταση που γεννήθηκε από τις πηγές του ποταμού και τώρα σας καλεί να την ζήσετε.
 

Η έρευνα για το έργο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του residency της Τζένης Αργυρίου στη Στέγη το 2016-17, και το υλικό της έρευνας έχει ήδη παρουσιαστεί σε διεθνείς συναντήσεις.