Before your very eyes

Πώς θα ήταν το Big Brother αν το σκηνοθετούσε ο Andy Warhol;

Κάπως σαν το «Before Your Very Eyes»: με μια ομάδα παιδιών και εφήβων, ηλικίας 11-17 ετών, κλεισμένη σε ένα γυάλινο δωμάτιο, να ζει σε fast-forward το μέλλον της. Μια φωνή από τα μεγάφωνα δίνει οδηγίες ενηλικίωσης στους ανήλικους πρωταγωνιστές και μια σειρά από βίντεο με παλιότερες συνεντεύξεις τους, τους φέρνει σε διάλογο με τους εαυτούς τους ως παιδιά.

«Οδεύουμε προς το θάνατο, ωστόσο τώρα ζούμε στο έπακρο» θα πει κάποιος από τους νεαρούς αυτούς περφόρμερ κι όλοι μαζί θα «μεγαλώσουν» μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, φορώντας μουστάκια και περούκες, ανάβοντας τσιγάρα και πεθαίνοντας ηρωικά. Επτά παιδιά παίζουν τη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο, χλευάζουν τη φθορά της νεότητας, φιλοσοφούν για το παρόν και το μέλλον, την αθωότητα και την ωριµότητα, τη µνήµη και τη λήθη, βιώνοντας μέσα στη σύμβαση του θεάτρου μια ολόκληρη ζωή.

Το σκηνικό -ένα γυάλινο δωμάτιο που θυμίζει ενυδρείο- είναι καλυμμένο με καθρέπτες διπλής όψεως. Έτσι, το κοινό παρακολουθεί αβίαστα όσα διαδραματίζονται εντός του, ενώ οι έφηβοι περφόρμερ παρατηρούν μεν τους εαυτούς τους στους καθρέπτες αλλά δεν μπορούν να δουν τους θεατές.

Η παράσταση της αβανγκάρντ ομάδας Gob Squad, μετά από ανάθεση του θεάτρου CAMPO της Γάνδης, αναστατώνει και συγκινεί όπου κι αν παίζεται, ακριβώς γιατί υπενθυμίζει πως είμαστε όλοι φτιαγμένοι από ευαίσθητα υλικά: κύτταρα και όνειρα.