Θα μπορούσε να είναι μνημείο από μόνο του /
ένα κορίτσι; /
μία γυναίκα; /
κανείς δεν ξέρει /
Λουκία, πάντως, στα σίγουρα και θαρραλέα επίσης, καθώς είχε γράψει σε μια κόλλα χαρτί και το είχε κολλήσει στη χαμηλή περίφραξη του γλυπτού της Μαίρης Παπακωνσταντίνου «Στην Ελληνίδα Γυναίκα» στους Αμπελοκήπους, απέναντι από τον Πύργο Αθηνών /
γράφει η Λουκία «Η ζωή είναι ένας χείμαρος από αλυσιδωτές αντιδράσεις και μία συνεχής ροή ενέργειας που συμβαίνει... γιατί συμβαίνει!!!» /
και αμέσως πιο κάτω: «Για τον Κωστή που συνάντησα εδώ την 1η Δεκεμβρίου 2012» /
και, φυσικά, η υπογραφή «Λουκία 10 Ιανουαρίου 2013» /
όταν μου το έδειξε ο Μηνάς δεν μπόρεσα να πλησιάσω /
μια κυρία κοντά στα 50 είχε σταματήσει και διάβαζε /
πιο πίσω, λίγα βήματα μπροστά μου, είχε σταθεί ένας επίσης μεσήλικας που έδειχνε ενδιαφέρον / περισσότερο από περιέργεια /
τι έκανε μια γυναίκα που έμοιαζε βιαστική και απορροφημένη να χαμηλώσει ταχύτητα και να σπαταλήσει δύο λεπτά για να διαβάσει; /
ο Μηνάς με παρότρυνε να πλησιάσω /
ήταν Δευτέρα πρωί με βαριά σύννεφα πάνω από τη Βασιλίσσης Σοφίας και τα ίχνη από τους χρωματιστούς μαρκαδόρους της Λουκίας, αλλά κυρίως η αποφασιστικότητά της να μην υποκύψει σε όλους τους εσωτερικούς πομπούς αποθάρρυνσης και αυτοελέγχου μου έφτιαξαν τη διάθεση /
μια γυναίκα σε αυτή την πόλη είχε κάνει το κέφι της /
ναι, είχε αυθαιρετήσει με τον τρόπο της, αλλά δεν είχε ασχημύνει τίποτα, δεν είχε χαλάσει τίποτα, δεν είχε καταστρέψει τίποτα /
η αθώα της πράξη, αδιανόητη για τους περισσότερους από εμάς, χάριζε συγκρατημένα (αλλά όχι συγκαταβατικά) χαμόγελα σε τόσους περαστικούς που μάλλον δεν τους είχε χτυπήσει ο έρωτας κατακούτελα και η σιωπηλή εκπαίδευση γενιών και γενιών τούς (μας) είχε μάθει πως η εξωτερίκευση συναισθημάτων δεν γίνεται οπουδήποτε και σίγουρα όχι στη μέση του δρόμου /
αλλά, να που η Λουκία αψήφησε όλους τους άγραφους νόμους και για λογαριασμό όλων μας προχώρησε στην «αποκοτιά» της χωρίς πολλές πολλές σκέψεις /
ή πάλι μπορεί να παιδεύτηκε τρομακτικά μέχρι να πάρει την απόφασή της /
ή να είναι ένα τρομερά ντροπαλό κορίτσι που πήγε στο άλλο άκρο σε μια σχεδόν απόκοσμη στιγμή διαύγειας και θάρρους /
ή την ώρα που πέρναγε το χαρτί της ανάμεσα στα κυπαρισσί σίδερα η καρδιά της να χτυπούσε δυνατά /
ή να τη σταμάτησαν άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ και να της ζήτησαν τον λόγο /
και να τους εξήγησε, και ξαφνικά να έπεσε μια εκκωφαντική σιωπή ανάμεσα στους αστυνομικούς που δεν ήξεραν αν θα έπρεπε να γελάσουν δυνατά ή να μείνουν αποσβολωμένοι, όπως πρόσταζε η ειλικρινής εξομολόγηση της άγνωστης αυτής γυναίκας /
κανείς δεν ξέρει τι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει πίσω από ένα κομμάτι χαρτί /
ακόμα και τόσο επαγγελματικά περασμένο /
μπορείς εύκολα να παρασυρθείς σε υποθέσεις για τους ανθρώπους όταν ζεις σε μεγάλες πόλεις /
η ανωνυμία διευκολύνει τα όνειρα, τις φαντασιώσεις και τα σενάρια /
δεν θα ξεχάσω όταν ανέβηκα για πρώτη φορά στην ταράτσα της πολυκατοικίας μας και σάστισα στη θέα της τεράστιας πόλης /
ήμουν στην εφηβεία και φυσικά το πρώτο που αναρωτήθηκα ήταν πόσα ζευγάρια κάνουν έρωτα την ίδια στιγμή που εγώ έπρεπε να διαβάζω Γεωμετρία και Θρησκευτικά /
έκλεισα βιαστικά την πόρτα και μου συνέστησα υπομονή.
σχόλια