Κάτι το ενδιάμεσο

Κάτι το ενδιάμεσο Facebook Twitter
8

Πριν από λίγες ώρες βγήκε από τον Κορυδαλλό ο Λάκης Γαβαλάς. Φορούσε καπελάκι του μπέιζμπολ, γυαλιά καθρέφτες και λευκό τι-σερτ με ένα μάλλον ατυχές λογοπαίγνιο: μπροστά έγραφε FREE DA και πίσω KALLO (εννοούσε ΚAHLO). Έκανε αστεία, αλλά ήταν σοβαρός.

Όταν τον περιτριγύρισαν οι φορτικοί ρεπόρτερ της λαϊκής τηλεόρασης, ούτε τους έδιωξε, ούτε τους ενθάρρυνε. Τους άκουσε με την παλιά συμπάθεια και τους είπε κάτι σπουδαίο:

«Είναι δώρο Θεού να ζούμε, να προχωράμε και να αποδείξουμε ότι τα πάντα στη ζωή δεν είναι ούτε τιμωρία, ούτε και μεγάλη ευτυχία. Είναι κάτι το ενδιάμεσο».

Η φράση που με συγκίνησε είναι η τελευταία. Γιατί τη λέει το συγκεκριμένο άτομο μετά από τη συγκεκριμένη εμπειρία. Ο Λάκης Γαβαλάς του προφανούς και επιδεικτικού ανακαλύπτει τις ενδιάμεσες χαρές και τις ενδιάμεσες λύπες.

Τα ίδια ακριβώς εκφράζουν τα μεγάλα έργα τέχνης: στο βάθος κάθε χαράς υπάρχει  μελαγχολία και στις μεγάλες πίκρες υπάρχει η προσδοκία ότι αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα.

Είναι χαρακτηριστικό της ωριμότητας που αποκτάται με τα χρόνια ή με κάτι βίαιο, όπως η φυλακή. Τα πράγματα παύουν να είναι μονοσήμαντα – μπλέκονται, ακινητούν και ίσως βουλιάζουν. Οι γνώμες, τα αισθήματα, οι σχέσεις – όλα, μα όλα, αρχίζουν να εμπεριέχουν και το αντίθετό τους. Τα καταλαβαίνεις όλα και τελικά τα συγχωρείς. Αφήνεις τους άλλους να τρώγονται με τα ρούχα τους. Δεν έχεις πια χρόνο για χάσιμο. Κι αυτο το νοιώθουν όλοι: ποιητές και Γαβαλάδες.

Ήμουν σε ένα ωραίο νησί του Αιγαίου προχθές. Η παρέα ιδανική, το σώμα ενεργητικό και υγιές, όλα καλά, αλλά, όπως έλεγα σε έναν φίλο: τώρα πια τη χαρά την ακούς μαζί με έναν κοροϊδευτικό αντίλαλο. Δεν μπορείς να νιώσεις το ρηχό μεν αλλά τόσο πλατύ αίσθημα ευτυχίας που ένιωθες στα 17 χρόνια σου. Εκείνη την κατακλυσμιαία χαρά που σε τύφλωνε και σε έκανε να τρέμεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Τώρα ξέρεις ότι δεν υπάρχει αύριο. Κι αυτό τα κάνει όλα λίγο σχετικά. Πολύ ύψος και λίγη άπλα. Πολλά πούπουλα και λίγο κρέας.

Αλλά, ό,τι ζει κάτω από τον ήλιο είναι καλό. Τίποτα δεν είναι καλύτερό του! Το είπε ο Σολωμός, το είπε και ο Λάκης: «Είναι δώρο θεού να ζούμε!».

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
In some beings they come to see,i am not the one acting or reacting,or interacting,something seems to be doing it,i seem to be more truly in the position of observing these things. In the beginning you feel like you are the driver of your life,but as you go more wise you become a passenger,more you take the position of audience to what is taking place,then if you are lucky really, you come to see also that you are the wintness of both the passenger and the driver sense.~Mooji
"Κάτι το ενδιάμεσο"Γιά να το μεταφέρω λίγο παραπέρα,το εδιάμεσο είναι το κέντρο, που λείπει, ειδικά ΤΩΡΑ.Και όταν το κέντρο εκλείπει, ανδρειώνονται τα άκρα.Ο καλός Λάκης το κατάλαβε- ίσως- έπειτα από εγκλεισμό.Αλλά πάντως και πάντα,όταν το κέντρο,δηλαδή ο ΛΟΓΟΣ, εκλείπει δεν ξέρεις που πατάς και που πηγαίνεις.Προσοχή και εγρήγορση, στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε.
Ο Γαβαλάς και ο κάθε Γαβαλάς θα είναι πάντα ακόμα και γυμνός ο "βασιλιάς" της ρεμούλας, της Κωστοπουλιάδας, της υπερμυθικής Λεμπεριάδας, την πιστολιάς, της Σκουφά και Κανάρη γωνία, της σαπίλας του δηθεναριού, των Mad Video Awards, της κάθε πέτρας που πατάει ο κάθε πικραμένος ψευτο-celebrity στα Ματογιάννια της Μυκόνου, της pop μπουζοκοβλαχό λουλουδιστικής μουσικής που μοιάζει με βελασμά γελάδας που ζητάει να γκαστρωθεί απο μαύρο ταυρο...πχ αν ακουσεις την Βανδή ή την Κοκκίνου..."βασιλιάς" της χωριατικης σαλάτας με ρόκα παρμεζάνα και καρύδια με σως μπαλασαμικο, του κουβουκλιου τεχνητου μαυρίσματος, του ασεξουέλ και μπουλκουμελ, της αμπελοφιλοσοφίας, της εποχής του χρηματιστηρίου, της ξεθυμασμένης Moët Rouge, της μη απόδοσης ΦΠΑ....της μπουγάδας...της φυλακής τα σίδερα και της ξεχειλομένης φανέλας...και φυσικά η ψυχή του πάρτυ...και η "βασίλισσα"...της ψημένης πατάτας που λιώνει στο στόμα...free da kallo of your brain Lakis...!
Κοίταξε όμως, όλα αυτα που αναφέρεις σαν κακα της "Κωστοπουλιάδας" ήταν χαρ/κα της λαϊκής κουλτούρας των περισσότερων χωρών τις τελευταίες δεκαετίες. Ο εκδημοκρατισμός της εκπαίδευσης και η μαζική άνοδος του βιοτικού επιπέδου είχε και αυτές τις αρνητικές συνέπειες. 'Ηρθε η ώρα ο σύγχρονος πολιτισμός να στραφεί ξανά σε θέματα ποιότητας και ηθικών-αισθητικών αξιών, χωρίς όμως να θυσιάσουμε τις μεγάλες νομικές και υλικές προόδους που εγιναν τους 2 προηγούμενους αιώνες
Σιγά να μη λυπηθούμε το κ.Γαβαλά... Πόσο μάλλον να θαυμάσουμε τη σοφία που απέκτησε από το περιορισμό του στη φυλακή... Όπως έστρωσε θα κοιμηθεί (έλεγε η γιαγιά μου)
Ομως καποιοι προμηθευτες και πελατες (προκαταβολες εναντι εμπορευματων) εφαγαν πιστολια απο τον Γαβαλα, χρεοκωπησαν και απελυσαν τους εργαζομενους τους