Χάρις Καλλιγά , Κι αν πας στη Μαραθούντα...μπορεί να πας κι αλλού.

Γεννήθηκα στο Κάϊρο και κατάγομαι από τη Σύμη. Σπούδασα Αρχιτεκτονική και Ιστορία στην Αθήνα και το Λονδίνο. Αφιερώσαμε με τον Αλέξανδρο Γ. Καλλιγά πολλά χρόνια δουλειάς στο Κάστρο της Μονεμβασίας και η μελέτη της ιστορίας της μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω αρχειακή έρευνα στην Βενετία. Η διαμονή σε αυτούς τους τόπους, η εγγύτητα του νερού, η εναλλαγή των εποχών μαζί με την παρουσία της Ιστορίας υπήρξαν έντονα ερεθίσματα και ώθησαν προς την έκφραση όχι μόνο με λέξεις, άρθρα και βιβλία, αλλά και με σχέδιο και χρώμα, με τη διαφάνεια, αλλά και την ταχύτητα που επιβάλλει η υδατογραφία.

Αυτή είναι η τέταρτη έκθεση μου. Η πρώτη έγινε στην αίθουσα Άνεμος της Κηφισιάς το 1993, η δεύτερη στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον σε μια διαμονή μελέτης το 1995 και η τρίτη στην γκαλερί Ζουμπουλάκη το 2001, κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως διευθύντριας της Γενναδείου Βιβλιοθήκης. Ανάμεσα στα βιβλία και άρθρα που γράφτηκαν όλα αυτά τα χρόνια και εκτός από δύο ποιητικές συλλογές (Μινώα Άκρα, Λέσχη, 1979 και Σκαρίφημα Προσωπικής Μυθολογίας, Εστία, 2001) που έχουν και εικαστικό ενδιαφέρον, έχω εκδώσει και ένα βιβλίο με υδατογραφίες και συνταγές, για χταπόδια («8 x 8 + 8», Ακρόνηον, 1991), ένα όν που μου κίνησε το ενδιαφέρον στη θάλασσα της Μονεμβασίας, ενώ στη Σύμη ήταν οι κατσίκες στον ωραίο κόλπο της Μαραθούντας. Παρατηρώντας τες, διακρίνει κανείς πόσο διαφορετικά και ενδιαφέροντα είναι τα χρώματά τους, πόσο ξεχωριστές αλλά και ομαδικές οι συμπεριφορές τους, πώς συνεργάζονται με άλλα ζώα, όπως ο γάϊδαρος και πώς αναζητούν πάντα την επικοινωνία με τους ανθρώπους.

Χάρις Καλλιγά