Ο Άμλετ περιηγείται στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή του. Τα θέματα και τα μοτίβα του σαιξπηρικού έργου αποκαλύπτονται μέσα από τη χρήση της τεχνολογίας. Στη διάρκεια ενός απογευματινού screen-mirroring, ο έρωτας, το πένθος, τα αντικαταθλιπτικά, ο θάνατος, η αυτοκαταστροφικότητα περιπλέκονται με μια αδιάκοπη και συνειρμική αναφορά στην ποπ ιντερνετική κουλτούρα, στα παιδικά animation, σε περιστατικά της επικαιρότητας.
«Στο πλαίσιο της συνθήκης που ζούμε, κάτι που με προβλημάτισε ιδιαίτερα ήταν η καθολικότητα με την οποία προβλήθηκε η υποχρέωση του "μένουμε σπίτι"» λέει ο Ηλίας Αδάμ, σκηνοθέτης του «Άμλετ, A Desktop Performance», της ταινίας που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ENTER του Ιδρύματος Ωνάση.
«Δεν έλαβε υπόψη ανθρώπους που δεν έχουν το προνόμιο να "μένουν σπίτι" (γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες με έμφυλη βία, ΛΟΑΤΚΙ άτομα που κακοποιούνται στο οικογενειακό τους περιβάλλον, άνθρωποι που ζουν σε κλειστά camps προσφύγων, άτομα που εργάζονται, άτομα με βεβαρυμένο ψυχιατρικό ιστορικό κ.λπ.)».
Νομίζω πως γι' αυτά τα άτομα πρέπει να μιλήσουμε τώρα, μέσω της τέχνης ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο έχουμε πρόσβαση στον δημόσιο λόγο. Αλλά και μετά το τέλος της καραντίνας, δεν θα ήθελα την επιστροφή στην «κανονικότητα» των αφηγημάτων, γιατί αυτή η "κανονικότητα" ήταν και πάλι προνόμιο μόνο λίγων».
Καλλιτέχνης: Ηλίας Αδάμ, Σκηνοθέτης
Τίτλος έργου: Άμλετ, A Desktop Performance
Έτος: 2020
Διάρκεια έργου: 34΄
Μέσο: Βίντεο
Γλώσσα: Ελληνικά και αγγλικά
Σκηνοθεσία: Ηλίας Αδάμ
Συνεργασία: Χριστίνα Μαυρομμάτη
Εμφανίζονται οι: Τζέο Πακίτσας, Στυλιάνα Ιωάννου, Σοφία Πριόβολου
Μουσική/τραγούδια που χρησιμοποιούνται: «Θα γίνω βασιλιάς», "The Night We Met", "Toxic Ruski", "Everytime", "Stupid Love"
Πηγή: Ίδρυμα Ωνάση
