ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ την τραγωδία στη Marfin και οκτώ μετά τη φωτιά που κατέστρεψε εμπορικά καταστήματα και τα εκδοτήρια των ιστορικών αιθουσών «Αττικόν» και «Απόλλων» υπάρχει κινητικότητα και κυρίως πολιτική βούληση για οριστική λύση. Για πολλοστή φορά όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές διαβεβαιώνουν πως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Κι αυτή θα είναι προφανώς μια αίσια κατάληξη ενός πολυετούς θρίλερ, την οποία όλοι θέλουν να καρπωθούν.
Ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, που επιβεβαίωσε και σήμερα το πρωί στον ΣΚΑΪ 100,3 τη δρομολόγηση ιδανικής λύσης, έχει ήδη συναντηθεί με τους επικεφαλής του Ιδρύματος Βούρου-Ευταξία και έχει διαβεβαιώσει όλες τις πλευρές πως θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες (μην ξεχνάμε πως οι προσπάθειες του προκατόχου του, Γιώργου Καμίνη, που είχε κληθεί να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή ώστε να επαναλειτουργήσουν οι αίθουσες, ναυάγησαν και θεωρήθηκαν προσωπική του αποτυχία). Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις κι επίσης δηλώνει έτοιμη να προσφέρει ό,τι ζητηθεί από το ΥΠ.ΠΟ., ενώ, τελικά, τη λύση μοιάζει να κρατά η κυβέρνηση.
Οι πληροφορίες από όλα τα μέτωπα συγκλίνουν πως ετοιμάζεται νομοθετική ρύθμιση με την οποία θα λυθεί το ιδιοκτησιακό ζήτημα μεταξύ των δύο αντίδικων ιδρυμάτων (Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών - Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία και Ίδρυμα Σταματίου Δεκόζη Βούρου). Τελικά ο δρόμος της οριστικής λύσης και της πολυπόθητης επαναλειτουργίας των κινηματογράφων –που αυτομάτως αναθερμαίνουν την προοπτική επούλωσης μιας από τις μεγαλύτερες πληγές της Αθήνας– θα περάσει από τη Βουλή.
Και στην περίπτωση της φωτιάς, ωστόσο, επικρατεί μια σύγχυση, καθότι ο κόσμος μπερδεύει τις δύο μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές που έχει ζήσει το οικοδομικό τετράγωνο και θεωρεί πως οι ζημιές προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια των επεισοδίων και του εγκληματικού εμπρησμού της Marfin το 2010. Όμως, τότε οι δύο κινηματογράφοι δεν έπαθαν τίποτα.
Ιδρύματα, ιδιώτες, δήμος και ασφαλιστικές εταιρείες είναι μπλεγμένοι σε μια απίστευτη διελκυστίνδα, όμως, για πρώτη φορά μετά από συνεχείς παλινωδίες, φαίνεται πως η λύση είναι κοντά.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, κοιτώντας πού και πώς ξεκινά η ανηλεής διένεξη μεταξύ των δύο ιστορικών Ιδρυμάτων. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ο Λάμπρος Ευταξίας και ο θείος του, Αλέξανδρος Βούρος, έφτιαξαν το Ίδρυμα Σταματίου Δεκόζη Βούρου (ΙΔΣΒ) που είχε στόχο την πολιτιστική προαγωγή των Ελλήνων. Στη διαθήκη του όριζε πως το 40% των ετήσιων εισοδημάτων του συγκεκριμένου ιδρύματος θα πήγαινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και ένα 40% στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών - Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία.
Στο Μέγαρο Μουσικής τα χρήματα δίνονταν κανονικά. Ωστόσο, στο συγγενικό ίδρυμα δόθηκαν μόνο την πρώτη χρονιά. Από το 1989, που (τον Σεπτέμβριο εκείνου του έτους) έπαθε εγκεφαλικό ο Λάμπρος Ευταξίας, οι διάδοχοί του στη διοίκηση του ΙΣΔΒ σταμάτησαν να καταβάλλουν το ως άνω ποσό. Έκτοτε άρχισε ένας κυκεώνας αγωγών και νομικών διεκδικήσεων ανάμεσα στο Ίδρυμα Σταματίου Δεκόζη Βούρου και στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, που κατέληξε, μετά από 30 χρόνια, στην πλήρη δικαίωση του Μουσείου από τη Δικαιοσύνη και, τελικώς, στην εγκατάλειψη του «Ιδρύματος Σταματίου Δεκόζη Βούρου» από την τελευταία διοίκησή του.
Έτσι φτάσαμε να διεκδικεί το ένα ίδρυμα από το άλλο συσσωρευμένα χρέη εκατομμυρίων ευρώ. Μην μπορώντας, λοιπόν, να εισπράξει με άλλο τρόπο τα χρήματά του, το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών - Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία άρχισε να πλειστηριάζει ακίνητα του οφειλέτη του και κάποια στιγμή θα έφτανε και στον πλειστηριασμό του κτιρίου στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρήστου Λαδά, όπου στεγάζονται οι κινηματογράφοι.
Το ζητούμενο πια είναι να αποφευχθεί ο πλειστηριασμός και το θέμα να λυθεί από τη Βουλή με μια πρόταση που ουσιαστικά θα προωθεί τη συγχώνευση του Ιδρύματος Σταματίου Δεκόζη Βούρου (που παραμένει ανενεργό και ακέφαλο εδώ και καιρό) και του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών - Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία.
Αν τελικά φτάσει στη Βουλή η νομοθετική πρόταση (με την οποία θα καταστεί δυνατός ο δικαστικός διορισμός νέας διοίκησης στο ακέφαλο σήμερα Ίδρυμα Σταματίου Δεκόζη Βούρου) και προχωρήσει η απορρόφηση, οι εξελίξεις γύρω από το θέμα του ακινήτου (στο οποίο συμπεριλαμβάνονται το «Αττικόν» και ο «Απόλλων») θα είναι άμεσες. Το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών - Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, που τόσο έχει μοχθήσει για να επουλωθεί αυτή η άθλια πληγή στην καρδιά της Αθήνας, επιμένει πως, μέσα σε ένα εξάμηνο από τον διορισμό της διοίκησης του ΙΔΣΒ από τα αρμόδια Δικαστήρια, μετά τη δρομολογουμένη νομοθετική ρύθμιση, θα ανοίξουν οι κλειδωμένοι και όχι καμμένοι κινηματογράφοι.
Άλλωστε, όπως μας έχει διαβεβαιώσει και στο παρελθόν ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών - Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, Αντώνιος Γ. Βογιατζής, οι κινηματογράφοι στο εσωτερικό τους δεν έχουν υποστεί ζημιές από την πυρκαγιά. «Είναι άθικτοι. Τα μηχανήματα, τα καθίσματα, ο εξοπλισμός, οι τοίχοι, η αίθουσα, δεν έχουν την παραμικρή ζημιά. Οι μοναδικές ζημιές που υπάρχουν είναι στην είσοδο, από το σημείο του πεζοδρομίου μέχρι τα εκδοτήρια των εισιτηρίων και τα σκαλιά που σε οδηγούν στην αίθουσα».
Και στην περίπτωση της φωτιάς, ωστόσο, επικρατεί μια σύγχυση, καθότι ο κόσμος μπερδεύει τις δύο μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές που έχει ζήσει το οικοδομικό τετράγωνο και θεωρεί πως οι ζημιές προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια των επεισοδίων και του εγκληματικού εμπρησμού της Marfin το 2010. Όμως, τότε οι δύο κινηματογράφοι δεν έπαθαν τίποτα. Η πυρκαγιά στην οποία οφείλεται το κλείσιμό τους είναι αυτή του Φεβρουαρίου του 2012, η οποία ξεκίνησε από το πατάρι του γωνιακού καταστήματος στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Χρήστου Λαδά, όπου στεγαζόταν το Kosta Boda. Η φωτιά μεταδόθηκε από το πατάρι του πρώτου ορόφου του, το οποίο περνούσε πάνω απ' όλα τα καταστήματα και τους υπόλοιπους χώρους, και έφτασε ως την πρόσοψη και την είσοδο των κινηματογράφων, δηλαδή εκεί όπου ήταν τα ταμεία. Εξού και οι ζημιές είναι περιορισμένες.
Να θυμίσουμε επίσης πως ανεξαρτήτως ποιος θα εκμισθώσει στο μέλλον τις δύο αίθουσες, η χρήση τους έχει κηρυχθεί διατηρητέα ήδη από το 1984 (ΦΕΚ 314/Δ/21.5.1984) και άρα, ό,τι κι αν συμβεί, μόνο ως κινηματογράφοι μπορούν να λειτουργήσουν.
Όπως και να 'χει ένα ακόμα κεφάλαιο σε αυτήν τη μυθιστορηματική διαμάχη γράφεται αυτές τις μέρες και μοιάζει να είναι το τελευταίο.
