Συνεργασία τεχνών: Το πολύτεχνο όραμα του Γιάννη Γ. Παπαϊωάννου

Βαθύς γνώστης και υποστηρικτής της διεθνούς πρωτοποριακής καλλιτεχνικής σκηνής, ο αρχιτέκτονας και μουσικολόγος Γιάννης Γ. Παπαϊωάννου (1915 – 2000) υποστήριξε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 την ιδέα της συνεργασίας των τεχνών και τη σύμπραξη εικαστικών τεχνών και μουσικής. Από τη μακρόχρονη και δραστήρια επαγγελματική και ερευνητική του πορεία στον τομέα της Οικιστικής -ως στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Δοξιάδη και στέλεχος του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου- καθώς και τη συστηματική του δραστηριότητα στον τομέα της μουσικής, η παρούσα έκθεση και η έκδοση που τη συνοδεύει επικεντρώνονται σε μια ακόμη λιγότερο μελετημένη διάσταση του θεωρητικού λόγου και της δράσης που ανέλαβε ο Γιάννης Γ. Παπαϊωάννου, αυτή της προώθησης και υποστήριξης μεικτών μορφών τέχνης, συμπράξεων διαφορετικών καλλιτεχνών πεδίων και θεσμικής συνέργειας των τεχνών, κυρίως εικαστικών και μουσικής. Διερευνώνται οι αφετηρίες που τον οδήγησαν στο ενδιαφέρον και τη συστηματική υποστήριξη της πολύτεχνης δημιουργίας, η επαφή του και προβολή στην Ελλάδα καλλιτεχνών της διεθνούς πειραματικής σκηνής, οι συνεργασίες που είχε με φορείς της εικαστικής ζωής του τόπου, οι σχέσεις που ανέπτυξε με εικαστικούς καλλιτέχνες, οι συμπράξεις μουσικών και εικαστικών καλλιτεχνών που παρακίνησε ή υποστήριξε, καθώς και οι σχετικές θεωρητικές του θέσεις αλλά και οι ιδέες του για ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης το οποίο στην ουσία οραματίστηκε ως ένα εργαστήρι αλληλεπίδρασης των τεχνών. Η έκθεση και η έκδοση εστιάζουν στις δεκαετίες 1960 και 1970.