Άννα Αμπαριώτου, Η Σωφρονία, ένα σενάριο, ο Δούρειος αμνός και άλλα συμβάντα

Η Σωφρονία, μόνη επί της γης, ψάχνει.
Από την κόμη της ξεπηδούν πλοχμοί, στο βλέμμα της σπαρταρούν διαμελισμένα όνειρα.
Απ΄τις παλάμες της τρώνε πουλιά, απ' τα ανοιχτά της μπράτσα φυτρώνουν παρθένα δάση.
Από το δέρμα της αναδύεται άρωμα ρόδου και τύρφης.
Ρίζες, τυφώνες, αρχαίες σκουριές.
Καμένα τοπία, κομμένα λουλούδια, κρυμμένα παιδιά.
Την ημέρα, λευκοί ρινόκεροι, μικροί μπαμπουίνοι και ενσταντανέ πεταλούδας ακολουθούν τη σκιά της και μαθαίνουν να βηματίζουν.
Τα βράδυα, γύρω απ'το φως της λάμπας φτεροκοπά η πορτοκαλί μνήμη.

Να είσαι διαφορετικός. Να είσαι γενναίος. Να είσαι ζωγράφος.

Να τι είναι, λοιπόν, «Η Σωφρονία, ένα σενάριο, ο Δούρειος αμνός και άλλα συμβάντα»: μια ιδιοφυής ροκ μπαλλάντα κατά συρροήν εικόνων για τις αθώες ημέρες που έφυγαν, ζωγραφισμένη με ακριβή προσήλωση και έξοχη ενδελέχεια από την Άννα Αμπαριώτου.
Ένας ευωδιαστός οργιαστικός φράχτης σχηματισμένος από τα ρόδα και τα αγκάθια του «εγώ» και του «αυτό» επί χάρτου.
Μια τόση δα μικρούλα τζούρα από μυστικά και ψέματα, που επιστρέφουν στον καμβά ως κρυπτογραφημένες μαγικές εικόνες.
Μια αυτογνωσιακή ζιγκ ζαγκ διαδρομή «αλήθειας ή θάρρους»,
μια κομψοτάτη ελεγεία γιν και γιαν για τον οξυκέραυνο κραδασμό της διαφορετικότητας.

Ίρις Κρητικού, Επιμελήτρια της έκθεσης