Όπως παρατηρεί ο Αλέξιος Παπαζαχαρίας η συγκεκριμένη σειρά έργων ξεκίνησε από την πρόθεση της Κατερίνας Ζαφειροπούλου να χρησιμοποιήσει τη διαφάνεια και το διαφανές γυαλί σαν υλικό και επιφάνεια που αντί να χωρίζει το έξω από το μέσα, το πάνω από το κάτω, το πριν από το μετά, έχει την ιδιότητα να φέρνει αυτά τα δίπολα σε λογική σύγκρουση και σε ζωγραφική συμφωνία. Τα έργα αυτά μας επιτρέπουν, εκμεταλλευόμενα τη δεδομένη απόλυτα ευθύγραμμη διάδοση του φωτός προς το μάτι, να αντιληφθούμε τον περιβάλλοντα χώρο και το χώρο της ζωγραφικής ως μία συνάρτηση της θέσης θέασης του θεατή και της θέσης εργασίας της ίδιας.
Τα αντικείμενα της ζωγραφικής της ποικίλουν από αντικείμενα design εμβληματικής αισθητικής και οικονομικής αξίας, μέχρι πράγματα, εφευρέσεις και συνθήκες τα οποία άλλαξαν τους δύο τελευταίους αιώνες όλη μας την κοινωνική αλληλεπίδραση και ζωή. Τι γίνεται αν όλα αυτά τα αντικείμενα είναι αυτό ακριβώς που στέκεται μπροστά μας και καθορίζει ακριβώς τι βλέπουμε και τι όχι;
Τα νέα γλυπτά που για πρώτη φορά παρουσιάζει η Κατερίνα Ζαφειροπούλου αποτελούνται από όλα αυτά τα πράγματα στην πραγματική τους κλίμακα, σε μονόχρωμες συνθέσεις που πλέον ξεφεύγουν από τον προσεκτικό σχεδιασμό επίπεδο προς επίπεδο.
| ΠΟΤΕ | 09/12/2016 - 04/03/2017 |
| ΠΟΥ | ΔΛ GALLERY |
