Δημήτρης Γέρος

Πρόκειται για μονόχρωμα έργα σε καμβά, κυρίως μαύρα και λίγα κόκκινα, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως συνέχεια των ασπρόμαυρων σιλουετών των μέσων του 18ου αιώνα αλλά και των ελληνικών μελανόμορφων αγγείων του 7ου αιώνα π.Χ.

Όλα τα έργα έγιναν μέσα στο 2016 και, εκτός από μερικά σύμβολα της ζωγραφικής του που επανέρχονται και σε αυτή τη δουλειά, όπως το ανθρωπάκι που τρέχει, τα σύννεφα, ο ορίζοντας κλπ., δεν έχουν μεγάλη σχέση με τους λαμπερούς, πολύχρωμους πίνακες για τους οποίους μας είναι περισσότερο γνωστός ο ζωγράφος. Τα περισσότερα, όμως, από τα καινούργια έργα είναι επηρεασμένα από τα πρόσφατα, θλιβερά πολιτικά γεγονότα και το μεταναστευτικό ζήτημα, που το έχει ζήσει από πολύ κοντά αφού περνάει μεγάλα χρονικά διαστήματα στη Μυτιλήνη.

Έτσι παρουσιάζονται, μεταξύ άλλων, καλοζωγραφισμένες φιγούρες πιθήκων, με ανθρώπινο πρόσωπο, ως νέα Πολιτικά Ζώα που πέρδονται, αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα της χώρας και των άμοιρων κατοίκων της, μετανάστες να παλεύουν με τα κύματα ενώ ένας γυμνός άγγελος έρχεται από τον ουρανό προς το μέρος τους, κρατώντας ένα σωσίβιο που θα μπορούσε να μοιάζει άλλοτε με στεφάνι επιβράβευσης των αγώνων τους και άλλοτε με νεκρικό του πνιγμού τους, ή απειλούνται από γιγάντια κοράκια και αετούς, με τα οποία ο καλλιτέχνης υπονοεί τους βάρβαρους Τούρκους διακινητές που τους εκμεταλλεύονται απάνθρωπα, αλλά και τον κινέζο ακτιβιστή-εικαστικό Ai WeiWei ενόσω βιντεοσκοπεί τους ταλαίπωρους Ανατολίτες καθώς πορεύονται προς το άγνωστο.

Ας σημειωθεί πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δημήτρης Γέρος χρησιμοποιεί τη δουλειά του για να σχολιάσει θέματα των καιρών και της επικαιρότητας.