Όταν ο Αμπντάλα και η οικογένειά του έφτασαν πριν από λίγες εβδομάδες στη Σάμο, από το Αφγανιστάν, τους έδωσαν κουβέρτες και υπνόσακους, αλλά πουθενά να τους τοποθετήσουν, γιατί δεν υπήρχε άλλος ελεύθερος χώρος...
Μαζί με έναν φίλο του έστησαν μία σκηνή και κάτω από αυτήν χώρεσαν τα δέκα παιδιά και τις συζύγους τους, όμως, δεν υπάρχει χώρος για εκείνον: τη μία βραδιά κοιμάται στο χώμα, την άλλη σε μια καρέκλα, κάποτε σε έναν ναό εκεί κοντά.
Ο άλλοτε μεταφραστής των Αμερικανικών Δυνάμεων εξηγεί ότι από τότε δεν υπήρξε μέρα που τα παιδιά στη σκηνή να μην είναι άρρωστα. Όταν βρέχει η σκηνή επειδή δεν είναι αδιάβροχη επιτρέπει στο νερό να μπει μέσα και η υγρασία μαζί με το κρύο δημιουργούν ένα εφιαλτικό κλίμα, ειδικά για τα ανήλικα μέλη της οικογένειας.
Δεν είναι ο μόνος που περνά μέρες και νύχτες στη λάσπη. Περίπου 3.000 άνθρωποι που αιτούνται άσυλο ζουν σε παρόμοιες, πανάθλιες συνθήκες. Όσοι έχουν ακόμη χρήματα μπορούν τουλάχιστον να αγοράσουν κομμάτια μουσαμά για να καλύψουν τις σκηνές τους και σόμπες υγραερίου για να ζεσταθούν κάπως και να μαγειρέψουν.
Οι υπόλοιποι παλεύουν να επιζήσουν στο κρύο καίγοντας σκουπίδια και πλαστικά και περιμένοντας με τις ώρες σε ατέλειωτες ουρές για λίγο φαγητό. Αυτό σημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν 2-3 ώρες για ένα υποτυπώδες πρωινό (που συνήθως το δίνουν στα παιδιά τους, μένοντας νηστικοί), άλλες τόσες ώρες για στοιχειώδες γεύμα και βραδινό. Κι αυτό υπό την προϋπόθεση ότι έχει κάποιος το κουράγιο να περιμένει σχεδόν τη μισή μέρα σε μια ουρά για λίγο φαγητό...
Ας σημειωθεί ότι οι δομές στη Σάμο χτίστηκαν για να φιλοξενήσουν περίπου 6.000 πρόσφυγες και αυτή τη στιγμή μένουν εκεί οι διπλάσιοι σε αριθμό. Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Αρβανιτίδη που βρίσκεται στην υπηρεσία υποδοχής προσφύγων η κατάσταση είναι εφιαλτική, ωστόσο υπάρχουν διαβεβαιώσεις για αποσυμφόρηση του χώρου με τη δημιουργία νέων δομών.
σχόλια