Mourning Play

Με εφαλτήριο την έννοια της αλληγορίας, οι τρεις καλλιτέχνες εμπνέονται από τον Benjamin και την αντίληψή του πως αυτή αποτελεί «ένα θραύσμα του παρελθόντος που στοιχειώνει το παρόν». Για τους καλλιτέχνες Thomas Hutton, Clementine Keith-Roach και Christopher Page, η αρχαία ιστορία της μορφής στοιχειώνει το έργο τους, όπως στοιχειώνει και το παρόν εντοπίζεται στη σύγχρονη κατάρρευσή της, στην ισοπέδωσή της, στην αυθαιρεσία της. Στην πρακτική του Thomas Hutton, η σκληρότητα της πέτρας γίνεται ένα πολυμερές κουβάρι, λαμβάνοντας μία αρχιτεκτονική μορφή - το φυσικό περιβάλλον εκφυλίζεται και μετατρέπεται σε ένα θεατρικό σκηνικό.

Η Clementine Keith-Roach εξάγει τυπολογίες από τον χώρο της τέχνης που έχουν εγκαταλειφθεί από καιρό. Μετατρέπει μία κατασκευή, μία βικτοριανή κορνίζα τζακιού, παρεμβαίνοντας στα μέρη της (πόδια, βάθρο και σχήμα) με σύγχρονα εφήμερα εκμαγεία, τα οποία λειτουργούν ως λειψανοθήκες.

Τα έργα ζωγραφικής του Christopher Page αποσύρονται στον εαυτό τους - είναι ζωγραφικοί πίνακες ζωγραφικής ή τουλάχιστον κορνίζες, όπου κλασικές και μοντερνιστικές μορφές γίνονται αντιληπτές δίνοντας την εντύπωση ότι βρίσκονται σε απόσταση.