Χαράλαμπος Κατσατσίδης, Corrections and Tunings

Ο Κατσατσίδης έρχεται να μιλήσει για καταπιασμένες επιθυμίες και παγιδεύσεις, δυσλειτουργίες και παθογενείς συμπεριφορές, για την αποξένωση και τη μοναξιά, σε αντιστοιχία με βιώματα και ψυχικές καταστάσεις.

Οι συνθέσεις του αντανακλούν έναν ιδιαίτερο ψυχισμό, έναν εσωτερικό τρόπο βίωσης της πραγματικότητας, δίνουν την εντύπωση ότι πηγάζουν απευθείας από το υποσυνείδητο, αποκαλύπτουν και αποκρύπτουν, επικοινωνούν και συνδιαλέγονται, επιβάλλονται με τη μνημειακότητά τους, αποπνέουν συγκίνηση και αλήθεια, ανοίγονται σε πολλαπλές αναγνώσεις και προσεγγίσεις, σε μια περιοχή αλληγοριών σχετικά με τη ζωή και τον έρωτα, τη βία και τον θάνατο, τις περιπέτειες και τις αγωνίες της ύπαρξης.

Η κοντινή θέαση συνθέσεων τόσο μεγάλων διαστάσεων δημιουργεί μια διαφορετική συνθήκη, επιδιωκόμενη από τον δημιουργό τους. Ο θεατής καλείται όχι μόνο να έρθει σε μια πιο άμεση επαφή με τη ζωγραφική διαδικασία αλλά και να βρεθεί στον πυρήνα αυτών των έργων, να «περιηγηθεί» μέσα τους, να αναδιφήσει στην αποκρυπτογράφηση των μυστικών τους, να αναζητήσει τις νοηματικές αποχρώσεις τους αλλά και τις δικές του συμβολικές και συναισθηματικές αναφορές.