Vanesa Safavi, Turns and Returned

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την τρίτη ατομική έκθεση της Vanessa Safavi στην Αθήνα. Η Ελβετο-ιρανή καλλιτέχνιδα δημιουργεί επιτοίχεια γλυπτά και φωτογραφικά έργα στα οποία κυρίαρχη θέση ως υλικό έχει η σιλικόνη. Ένα υλικό που θυμίζει δέρμα και παραπέμπει στο ανθρώπινο σώμα.

Χρησιμοποιώντας τα εννοιολογικά συστήματα της γλώσσας και της προσωπικής αφήγησης η Safavi διερευνά τη σύγχρονη ταυτότητα του ανθρώπινου σώματος –κατ’εξοχήν του γυναικείου. Τα έργα της υπενθυμίζουν την ευπάθεια του σώματος αλλά και την ποίητική διάθεσή που αυτό εμπνέει.

Η Safavi μελέτησε στην Αθήνα την τεράστια κληρονομιά της Αρχαίας Ελλάδας και κυρίως την αρχή της αρμονίας που διέπει την γλυπτική της. Βασική έμπνευση όμως για την ίδια είναι η Προκεραμική περίοδος και η Κυκλαδική τέχνη για την απλότητα της δομής  και την εκφραστική λιτότητα. Η καλλιτέχνης επικεντρώνεται στη γυναικεία φιγούρα και εξερευνά πώς το γυναικείο σώμα έχει επηρεάσει την τέχνη.

Μια νέα σειρά γλυπτών που παρουσιάζει η Safavi για πρώτη φορά συνδυάζει πολύχρωμους πλαστικούς κουβάδες, κατεξοχήν αντικείμενο οικιακής χρήσης με μπάλες σιλικόνης σε σχήμα στήθους. Μοιάζουν με παιδικές αναπαραστάσεις του γυναικείου σώματους, με τις  φόρμες και τα υλικά να εντείνουν την στερεοτυπική απεικόνηση της γυναίκας- στήθος, κοιλιά, γεννητικά όργανα. Αν και παιχνιδιάρικα τα έργα αυτά φέρουν μια πολιτική χροιά και αναφέρονται στην εξέλιξη της γυναικείας μορφής μέσα στον χρόνο.

H σειρά έργων Mood Swings αντανακλά την πρόθεση της Safavi όχι απλώς να δουλεύει με συγκεκριμένα υλικά (σιλικόνη και αντικείμενα που συλλέγει στα ταξίδια και το άμεσο περιβάλλον της) αλλά να δημιουργεί μέσω αυτών. Έχοντας στη διάθεσή της μία περιορισμένη γκάμα υλικών και κινήσεων, εξερευνά σε αυτά τα έργα την οικειότητα και τις αλλαγές των σκέψεων, των συναισθημάτων και τη διάθεσης.

Η Ιρανικής καταγωγής Vanessa Safavi γεννήθηκε το 1980 στην Λωζάνη της Ελβετίας ενώ τώρα ζει και έργαζεται στο Βερολίνο. Είναι απόφοιτος της  Ακαδημίας Τέχνης της Λωζάνης (2007). Το 2013 διακρίθηκε με το βραβείο Luci d’Artista και της δόθηκε ειδική ανάθεση για την παρουσίαση έργου σε δημόσιο χώρο στο Τορίνο της Ιταλίας.

Επιλεγμένες ατομικές εκθέσεις: “The Cook and the Smoke Detector”, ChertLüdde, Βερολίνο (2017), “Medullla Plaza”, Kunstverein Grafschaft, Bentheim (2016), “Amygdala”, The Breeder Playroom, Αθήνα (2015), “Airbags”, MOTINTERNATIONAL, Βρυξέλλες (2015), “cloud metal cities”, Kunsthalle São Paulo, Σάο Πάολο (2014), “La Nuit Liquide” , The Breeder, Αθήνα (2014); “Οne Torino“, Castello di Rivoli, Τορίνο (2013), Kunsthaus Glarus, “After the Monument Comes the People”, Kunsthalle Basel, Βασιλεία (2012), “I Wish Blue could be Water”, CRAC Alsace (2012), “Les Figures Autonomes”, Centre Culturel Suisse, Παρίσι (2011).

Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις: Objects like us, The Aldrich Contemporary Art Museum, Ridgefield, ΗΠΑ (2018), Meaning can only grow out of intimacy (Limbs, Water, Nostalgia), επιμέλεια Elise Lammer, Les Urbaines – 20th edition, Λωζάνη (2016), Che il vero possa confutare il falso, AgiVerona Collection, Palazzo Pubblico/Santa Maria della Scala/Accademia dei Fisiocritici, Σιέννα, επιμέλεια Luigi Fassi και Alberto Salvadori (2016), Inflected Objects # 2 Circulation – Mise en Séance, Frans Hals Museum | De Hallen Haarlem, Ολλανδία (2016), The transparent tortoiseshell and the un-ripe umbrella, Glasgow Sculpture Studios, Γλασκώβη (2016), Swiss Art Awards, Βασιλεία (2015), milk revolution, επιμέλεια Ilaria Marotta και Andrea Baccin, American Academy, Ρώμη (2015), Emmy Moore’s Journal, επιμέλεια Quinn Latimer, SALTS, Βασιλεία (2013), Strange Comfort (Afforded by the Profession), επιμέλεια Adam Szymczyk και Salvatore Lacagnina σε συνεργασία με τους Annette Amberg και Roos Gortzak, Kunsthalle Basel, Βασιλεία (2010).