Κωνσταντίνος Κακανιάς, That’s Mine Bitch!Do not Touch. Back Off

Οι Kalfayan Galleries (updown) και η γκαλερί Ρεββέκα Καμχή (downtown) παρουσιάζουν την ατομική έκθεση του Κωνσταντίνου Κακανιά με τον τίτλο That’s Mine Bitch!Do not Touch. Back Off (uptown-downtown).

Με χιούμορ και διακριτική ειρωνεία ο Κωνσταντίνος Κακανιάς διερευνά στο έργο του σύγχρονα κοινωνικο- πολιτικά ζητήματα, θέματα ηθικής, όπως επίσης και τον ρόλο της τέχνης. Η εκκεντρική πρωταγωνίστριά του, η κα. Τεπενδρή, αποτελεί προσωποποίηση του συλλογικού ασυνειδήτου.

Οι κωμικές περιπέτειές της που συχνά φλερτάρουν με το παράλογο - άλλοτε εικονίζεται ως μούσα σύγχρονων καλλιτεχνών όπως του Warhol, ως Κυκλαδικό ειδώλιο ή ως Ολυμπιονίκης -  αποτελούν ευφάνταστη και ταυτόχρονα δεικτική κοινωνικο-πολιτική σάτιρα.

Στην ατομική έκθεση του Κωνσταντίνου Κακανιά στην Kalfayan Galleries παρουσιάζονται σχέδια σε χαρτί, καθώς επίσης και για πρώτη φορά έργα από τη νέα σειρά του καλλιτέχνη με κεραμικά πλακάκια. Η σειρά αυτή αντλεί έμπνευση από το εικονογραφικό θέμα της Κενταυρομαχίας, όπως αυτό εικονίζεται στις μετόπες της Νότιας πλευράς του Παρθενώνα και συγκεκριμένα στις δεκαπέντε μετόπες που βρίσκονται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο.

Η κα. Τεπενδρή επιστρέφει δριμύτερη, κατακεραυνώνει το αποικιοκρατικό μοντέλο μουσείου, γράφει επιστολές εν εξάλλω καταστάσει, ηγείται σε δημόσιες δράσεις και περφόρμανς και απαιτεί την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Ειδικότερα, στη σειρά με τα κεραμικά πλακάκια, η κα. Τεπενδρή φαντάζεται πάλι τον εαυτό της ως  γλυπτό (αυτή τη φορά όχι ως ΄Κυκλαδικό΄, αλλά ως γλυπτό της Κλασικής περιόδου) και εικονίζεται σε σκηνές μάχης άλλοτε ως Κένταυρος και άλλοτε ως Λαπίθης.

Από το σπίτι της στην έρημο στέλνει μια εξαιρετικά αυστηρή επιστολή στον Hartwig Fischer, διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου. Γράφει επίσης στον Dr James Cuno, CEO του J. Paul Getty Trust, ζητώντας την επιστροφή του ‘Θρόνου του Έλγιν’ που προέρχεται από την Αθήνα και βρισκόταν, το πιθανότερο, στο Θέατρο του Διονύσου. Η ηρωίδα του Κακανιά φαντάζεται τον εαυτό της και τους φίλους της σε διάφορες ‘περιπέτειες’, tableau vivant και ακραίας μορφής διαμαρτυρίες. Είναι έξαλλη και χρειάζεται να επιστραφούν τα Μάρμαρα...χθες!

Η κα. Τεπενδρή είναι εδώ για να θέσει ακανθώδη ερωτήματα: Είναι η σάτιρα ο καλύτερος τρόπος αποκωδικοποίησης του εικαστικού DNA; Είναι η ασφαλέστερη μέθοδος να μεταφέρει κάποιος ένα μήνυμα και να επικοινωνήσει; Χιούμορ και διασκέδαση αντί για δάκρυα και λύπη; Μπορεί το χιούμορ να αποτελέσει ένα δυνατό εργαλείο στα χέρια των αδυνάτων;

Μπορεί η σάτιρα να επιφέρει την κάθαρση, ενάντια στα κακώς κείμενα και τη διαφθορά; Στην εποχή της παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικο-πολιτικής κρίσης ο Κωνσταντίνος Κακανιάς, με κριτική διάθεση και καυστικό χιούμορ, διερευνά τα φλέγοντα θέματα των ορίων της ελεύθερης έκφρασης, καθώς επίσης και τον κοινωνικο-πολιτικό ρόλο που διαδραματίζει η εικαστική σάτιρα.

Με πολυσχιδείς εικαστικές αναφορές και αντλώντας έμπνευση από διάφορες κουλτούρες, ο Κωνσταντίνος Κακανιάς αποτίει φόρο τιμής στο έργο του Ed Ruscha, όπου εικονίζεται το μουσείο LACMA τυλιγμένο στις φλόγες, στα σχέδια του Jean Cocteau, αλλά και στα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη. Τα σουρεαλιστικά παραληρηματικά όραμα της κας Τεπενδρή δρουν με τρόπο απελευθερωτικό για τον καλλιτέχνη, ο οποίος μέσω της πρωταγωνίστριας του δημιουργεί έναν κόσμο απόλυτης ελευθερίας και κάθαρσης με κύριο άξονα το χιούμορ.