Εν έτει 1969 η 8χρονη τότε Έιμι Γκράπελ πίστευε ότι το σπίτι της ήταν στοιχειωμένο. Είχε δει σκιές να περνούν μπροστά από την πόρτα της κρεβατοκάμαράς της μέσα στο σκοτάδι της νύχτας. Ήταν σίγουρη ότι είχε ακούσει ένα φάντασμα. Οι σκάλες έτριζαν σαν κάποιος να περπατούσε στον διάδρομο. Η Έιμι συγκέντρωσε όλο της το θάρρος και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Είδε έναν παράξενο άντρα να βγαίνει από την κρεβατοκάμαρα της μητέρας της. Ήταν πραγματικός; Τα μάτια τους συναντήθηκαν.
«Κοιμάσαι με τη μητέρα μου;» ρώτησε το παιδί. Και όταν ρωτούσε αν «κοιμόταν» το εννοούσε με την κυριολεκτική έννοια – η Έιμι δεν ήξερε ακόμα τι ήταν το σεξ, όμως όλο αυτό φάνταζε σαν τρομερή προδοσία στα μάτια της.
Όταν η Έιμι ρώτησε τη μητέρα της για τον άνδρα, της είπε ότι δεν ήταν αλήθεια, ότι το φαντάστηκε. «Άρχισα να αμφισβητώ την αίσθηση που είχα για την πραγματικότητα, γεγονός που με οδήγησε σε βαθιά αστάθεια» δηλώνει η Γκράπελ στο ντοκιμαντέρ.
Όπως αποδείχθηκε, οι γονείς της Έιμι, Πολ και Ντίνα, είχαν συνάψει ομαδικό γάμο με ένα άλλο παντρεμένο ζευγάρι, την Έλενορ και τον Ρόμπερτ, που ζούσαν στην προαστιακή πόλη του Λονγκ Άιλαντ. «Οι άντρες έβγαιναν στις μύτες των ποδιών τους από τα σπίτια τους, αφού τα παιδιά τους έπεφταν για ύπνο για να ανταλλάξουν συζύγους» λέει η Γκράπελ.
Ήταν η εποχή της απελευθέρωσης και τα ζευγάρια αγωνίζονταν με τη μονοτονία του γάμου. «Αν και οι γάμοι τους αποδείχθηκαν αποτυχημένοι ωστόσο ένιωθαν ότι ήταν χαρούμενοι μαζί» λέει η Γκράπελ. Τα ζευγάρια πίστευαν ότι είχαν βρει μια εναλλακτική λύση στο διαζύγιο – «ένας γενναίος νέος κόσμος που θα άνοιγε τον δρόμο για το πώς θα ζούσαν τα ζευγάρια στο μέλλον».
Η σχέση του κουαρτέτου αποδείχθηκε ότι λειτουργούσε τόσο καλά που τα δύο ζευγάρια συμφώνησαν να το επισημοποιήσουν. Κι έτσι έκαναν ένα πείραμα που το ονόμασαν «τετράγωνο». «Τους επέτρεπε να εκπληρώσουν τις συναισθηματικές και σεξουαλικές τους ανάγκες διατηρώντας παράλληλα τους γάμους και την κοινωνική τους κατάσταση» αφηγείται η Έιμι.
Όμως αυτή η νέα κατάσταση αποδείχθηκε αποσταθεροποιητική για τα παιδιά των ζευγαριών. «Όταν η άλλη οικογένεια μετακόμισε στο σπίτι μας ένιωσα σαν να είχε γίνει εισβολή» λέει η Γκράπελ. Επιπλέον, ένιωθε παραμελημένη. «Τα συναισθήματα εγκατάλειψης και απελπισίας που ένιωθα ήταν ο εχθρός της ουτοπίας τους». Τα ψυχολογικά αποτελέσματα αυτού του «πειράματος» των γονιών της εξακολούθησαν να τη στοιχειώνουν για χρόνια.
Τελικά, η Έιμι βρήκε έναν μη συμβατικό τρόπο επεξεργασίας του τραύματος. «Ήθελα πάντα να μοιραστώ την ιστορία μου αλλά δεν ήμουν σίγουρη για το πώς» λέει. Έτσι αποφάσισε να κάνει ένα σύντομο ντοκιμαντέρ για να μιλήσει ανοιχτά με τους γονείς της. «Δεν νομίζω ότι είχα ιδέα πόσο δύσκολο θα ήταν» λέει και συνεχίζει: «Ήταν σαν να περπατάμε πάνω σε ένα ναρκοπέδιο του παρελθόντος. Και ήταν έτσι για όλους μας».
Το αποτέλεσμα είναι το Quadrangle, το οποίο περιλαμβάνει ξεχωριστές συνεντεύξεις με τον Πολ και την Ντίνα, που έχουν πάρει διαζύγιο εδώ και πολλά χρόνια. «Οι γονείς μου προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια ουτοπική εκδοχή της οικογένειας, όμως στο τέλος ο εγωισμός νίκησε τον ιδεαλισμό και οι σχέσεις διαλύθηκαν» λέει η Έιμι. Και τα δύο ζευγάρια χώρισαν και παντρεύτηκαν τους συντρόφους που αντάλλασσαν στο κουαρτέτο.
Η Γκράπελ μέσα από αυτή την ταινία αποκαλύπτει ότι το τραύμα με το οποίο μεγάλωσε ως παιδί ομαδικού γάμου την έκανε πιο συμβατική στις ρομαντικές της σχέσεις. Είναι τώρα παντρεμένη, αλλά «δεν έχω ένα λειτουργικό οικογενειακό μοντέλο, επέλεξα να μην κάνω παιδιά, αν και τα ήθελα» λέει η ίδια.
Πηγή: The Atlantic
