ΚΙΝΗΣΗ

«Κορίτσι, Γυναίκα, Άλλο»: Το βιβλίο που απέσπασε το Booker του 2019

«Κορίτσι, Γυναίκα, Άλλο»: Το βιβλίο που απέσπασε το Booker του 2019 Facebook Twitter
Είναι σίγουρο ότι με την Εβαρίστο αποκαλύπτεται ένας νέος τρόπος πρόσληψης της αλήθειας που, παρότι πληγώνει, είναι απαραίτητο να φαίνεται. Φωτο: Stuart Simpson / Penguin Books
0



ΣΚΛΗΡΟ, ΩΡΑΙΟ, ΔΙΚΑΙΟ.
Από τα βιβλία που έπρεπε να έχουν γραφτεί προ πολλού για τη γυναικεία καταπίεση, την εσωτερική και για χρόνια αποσιωπημένη σκέψη των γυναικών από διαφορετικές κοινωνικές κατηγορίες και με διαφορετικά βιώματα. Αναλαμβάνοντας το καθήκον να μιλήσει εξ ονόματος των κοριτσιών και των γυναικών κάθε ηλικίας που δεν κατάφεραν να εκφράσουν την αγωνία τους μπροστά στην πρώτη οικογενειακή σύγκρουση, στην επιβολή μιας ταυτότητας που έρχεται πάντοτε απέξω και στις προκαταλήψεις των δασκάλων, των φίλων –ακόμα και αυτών που τις περνούν από συνέντευξη για μελλοντική εργασία ή για εισαγωγή στο πανεπιστήμιο–, η Μπερναρντίν Εβαρίστο φτιάχνει ένα οικουμενικό βιβλίο που δείχνει τα πράγματα αλλιώς.

Το βραβευμένο με το περσινό Booker Κορίτσι, Γυναίκα, Άλλο, που κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση Ρένας Χατχούτ από τις εκδόσεις Gutenberg, έκανε τη μεγάλη τομή στον τομέα της λογοτεχνίας, καθώς πρόσφερε ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα με ηρωίδες γυναίκες κάθε ηλικίας και κοινωνικού προσανατολισμού, αποφασισμένες να βγουν με όση δύναμη τους απομένει μπροστά και να μιλήσουν. Οι ιστορίες τους, βιωμένες από πρώτο χέρι, συγκλονίζουν, καθώς άλλες κόβουν σαν μαχαίρι και άλλες καθηλώνουν με την τρομακτική αλήθεια τους.

Εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους τόσο σε ιδιοσυγκρασία όσο και σε επαγγελματικό προσανατολισμό, οι γυναίκες αυτές προέρχονται απ' όλο το φάσμα της παραγωγής (καθαρίστριες, υπάλληλοι τραπέζης, ακόμα και οικοδόμοι), ενώ άλλες δείχνουν να βρίσκονται πιο κοντά στην κοινωνία του θεάματος ή να έχουν σχέση με το θέατρο, όπως η Άμα. Συνιστώντας το alter ego της συγγραφέως, η επονομαζόμενη Άμα τρέφει ενδιαφέρον για το θέατρο, φτιάχνοντας ένα δικό της έργο μέσα στο έργο, όπως κάνει με το βιβλίο η Εβαρίστο, και δίνοντας τη δική της μάχη απέναντι στο κοινωνικό περιβάλλον ή τον οικογενειακό της περίγυρο. Μάταια ο πατέρας της –με καταγωγή από την Γκάνα– προσπαθεί να της εμφυσήσει τα σοσιαλιστικά ιδεώδη, αφού εκείνη ξέρει ότι ακόμα και η πολιτική είναι εγκλωβισμένη σε στερεότυπα, ή η μητέρα της, που μεγάλωσε, εκτός από εκείνη, άλλα τρία παιδιά, επιδιώκει να αναχαιτίσει τις άγριες φιλοδοξίες της.

Η Άμα συνεχίζει να συγκρούεται, προασπιζόμενη τη λεσβιακή της ταυτότητα, δίνει τη δική της καθημερινή μάχη, αλλάζει τα δεδομένα στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας και θεσπίζει το δυναμικό «Θέατρο των άγριων γυναικών», κάτι που ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα πέτυχε εν πολλοίς με το δυναμικό της παράδειγμα και η ίδια η Εβαρίστο.

Την Άμα διαδέχεται η κόρη της, Γιαζ, η οποία διαθέτει την ίδια ατίθαση δύναμη των γονιών της, δηλαδή της λεσβίας μητέρας της και του γκέι ακτιβιστή πατέρα της. Γύρω από τη Γιαζ συγκεντρώνονται, με τη σειρά τους, διάφορες γυναίκες, όπως η δυναμική μουσουλμάνα Γουόρις, η οποία βιώνει φυλετικές διακρίσεις μετά την 11η Σεπτεμβρίου, νιώθοντας την υποχρέωση, όπως ομολογεί, να δίνει διαρκώς απαντήσεις σε όλους όσοι τη ρωτάνε αν είναι συγγενής του Οσάμα Μπιν Λάντεν ή αν φταίει εκείνη για την ανεργία της χώρας.

Τα σημεία στίξης απουσιάζουν, ακριβώς γιατί φαντάζουν κι αυτά ως στεγανά, δίνοντας στην Εβαρίστο άλλον έναν τρόπο μοναδικής έκφρασης. Εξαρχής άλλωστε έμαθε να φέρει εις πέρας τις δικές της μάχες, ανεβάζοντας επαρκώς τους τόνους, γράφοντας και δημοσιεύοντας σε εφημερίδες και περιοδικά και επιδιώκοντας με όποιον τρόπο μπορεί να ακουστούν οι φωνές των κατατρεγμένων

Όλες οι γυναίκες καλούνται να οργανώσουν τον δικό τους αντίλογο, τον οποίο η Εβαρίστο μετασχηματίζει σε πρωτότυπη, ανένταχτη και δυναμική λογοτεχνία. Αυτό που τις ενώνει, παρότι φαίνονται εντελώς διαφορετικές, είναι η αφορμή του εγκλεισμού τους στη βρετανική επικράτεια, στην οποία βρίσκονται αγκυροβολημένες, καθώς όλες είναι παιδιά πρώτης ή δεύτερης γενιάς μεταναστών από τις πρώην κτήσεις της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην Αφρική και στις Δυτικές Ινδίες. Οι φωνές τους, όμως, αντηχούν πέρα από κάθε κανόνα, σπάζοντας τις όποιες προκαταλήψεις και, κυρίως, ανατρέποντας τα κλισέ αναφορικά με τη γυναικεία ταυτότητα ή τη λογοτεχνία.

Το πολυφωνικό αυτό μυθιστόρημα καθίσταται έτσι ένα απελευθερωτικό εργαλείο που στα χέρια της Εβαρίστο απογειώνεται σε ένα εκφραστικό κρεσέντο μεταξύ de profundis εξομολόγησης και προσωπικού μανιφέστου. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η μεταφράστρια του βιβλίου Ρένα Χατχούτ στην εισαγωγή της:

«Αν και η δομή του βιβλίου θυμίζει περισσότερο συλλογή διηγημάτων, οι ιστορίες δώδεκα εντελώς διαφορετικών γυναικών συνδέονται αριστοτεχνικά μεταξύ τους σε τέσσερα κεφάλαια, που το καθένα αφηγείται τη ζωή τριών γυναικών, οι οποίες έχουν κάποια συγγενική ή επαγγελματική σχέση με όλες τις άλλες. Με τον τρόπο αυτόν δημιουργείται μια πλούσια τοιχογραφία της βρετανικής κοινωνίας, σε βάθος σχεδόν μισού αιώνα, χωρίς να παραλείπονται εκτεταμένες αναφορές στην Αφρική και στην Αμερική, από τις οποίες έρχονται ή στις οποίες καταλήγουν κάποιες από τις πρωταγωνίστριες».

Όπως σημείωνε η Έμιλι Ρόουντ των «Financial Times» στην κριτική της, υπερτονίζοντας την οικουμενική διάσταση του βιβλίου, «η Εβαρίστο γράφει με ευαισθησία για το πώς ακριβώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, πώς φτιάχνουμε καριέρες, πώς θρηνούμε και πώς ερωτευόμαστε», ενώ τόσο η «Guardian» όσο και οι «Sunday Times» αποκάλεσαν το Κορίτσι, Γυναίκα, Άλλο βιβλίο της δεκαετίας.

Είναι σίγουρο ότι με την Εβαρίστο αποκαλύπτεται ένας νέος τρόπος πρόσληψης της αλήθειας που, παρότι πληγώνει, είναι απαραίτητο να φαίνεται. Αρκεί να ακουστεί η αλήθεια του παρακάτω αποσπάσματος: «Εσείς δεν ζείτε στην κοινωνία με φυλετικές διακρίσεις από την οποία προέρχομαι εγώ, όπου δεν έχετε καθόλου δικαιώματα εσείς δεν έχετε έναν δεκαπεντάχρονο μικρότερο αδελφό που τον λέγανε Σάνι που τον βούτηξαν στην κηροζίνη πριν τον κρεμάσουν από ένα δέντρο και του βάλουν φωτιά, ενώ ήταν ακόμα ζωντανός, μπροστά σε χιλιάδες που ζητωκραύγαζαν, ένα αγόρι που το λέγανε Σάνι και που τη δολοφονία του από έναν όχλο τη φωτογράφισαν και την έστελναν σε όλη τη χώρα σαν να ήταν καρτ-ποστάλ επειδή οι άνθρωποι καμάρωναν τόσο πολύ που είχαν παρευρεθεί στο λιντσάρισμά του εσείς δεν ανακαλύψατε ότι η γυναίκα που φώναζε ότι την είχε βιάσει ο Σάνι γέννησε εννέα μήνες αργότερα ένα παιδί τόσο λευκό, που ακόμα και ο μπαμπάς της ήρθε στο σπίτι του μπαμπά σας για να ζητήσει συγγνώμη αυτοπροσώπως
εσείς δεν τα περάσατε όλα αυτά, έτσι δεν είναι;»

Τα σημεία στίξης απουσιάζουν, ακριβώς γιατί φαντάζουν κι αυτά ως στεγανά, δίνοντας στην Εβαρίστο άλλον έναν τρόπο μοναδικής έκφρασης. Εξαρχής άλλωστε έμαθε να φέρει εις πέρας τις δικές της μάχες, ανεβάζοντας επαρκώς τους τόνους, γράφοντας και δημοσιεύοντας σε εφημερίδες και περιοδικά και επιδιώκοντας με όποιον τρόπο μπορεί να ακουστούν οι φωνές των κατατρεγμένων. Κόρη λευκής Αγγλίδας και Νιγηριανού πατέρα, αντιλήφθηκε από πολύ νωρίς τη δύναμη αλλά και τους περιορισμούς των διαφορετικών ταυτοτήτων, ενσωματώνοντας όλες τις αγωνίες της στα γραπτά της. Τα περισσότερα άλλωστε από αυτά –συμπεριλαμβανομένου του βραβευμένου με Pulitzer βιβλίου της Κορίτσι, Γυναίκα, Άλλο– είναι εμπνευσμένα από θέματα πολυπολιτισμικότητας και ανισοτήτων.

Εξάλλου, εκτός από λογοτέχνις και καθηγήτρια Δημιουργικής Γραφής, η Μπερναρντίν Εβαρίστο ήταν η πρώτη που ίδρυσε θίασο μαύρων γυναικών στην Αγγλία, ενώ είναι, επίσης, η πρώτη μαύρη γυναίκα που κερδίζει το Booker – εξ ημισείας με τη Μάργκαρετ Άτγουντ. Το έργο της βέβαια έχει γνωρίσει υψηλότατες διακρίσεις, ενώ το όνομά της δεσπόζει σε μια σειρά από λογοτεχνικές κριτικές που κοσμούν κορυφαία μέσα στη Βρετανία και αλλού.

Στην Ελλάδα εκδίδεται για πρώτη φορά, από τον Gutenberg, που ανέλαβε την πρωτοβουλία να μας συστήσει αυτή τη μοναδική φωνή, η οποία, εκτός από έντονο λογοτεχνικό αποτύπωμα, προσφέρει ένα μάθημα κατανόησης και ανθρωπιάς τόσο σπάνιο αλλά και τόσο επιβεβλημένο στη ζοφερή εποχή μας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΚΙΝΗΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ