Οι δυο μας τώρα

Άνθρωποι στα όρια της αντοχής τους. Άνθρωποι εμμονικά προσηλωμένοι στο παρελθόν. Άνθρωποι που κοκκινίζουν σαν παντζάρι σε κάθε επαφή. Άνθρωποι οικείοι ή ξένοι μεταξύ τους, διασταυρώνονται στο παγκάκι ενός πάρκου, μιας πόλης «σαν την Αθήνα».

Στιγμές του παρόντος που προσπερνάμε, ανυπομονώντας να έρθει το μετά ή αδυνατώντας να ξεχάσουμε το πριν.

Μέσα σε 11 σύντομες σκηνές, τα πρόσωπα ξεκαθαρίζουν τους παλιούς τους λογαριασμούς ή δημιουργούν νέους. Ανταλλάσσουν τις ιστορίες τους. Αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Παλεύουν με την απώλεια. Συμφιλιώνονται με το τέλος. Οι ηθοποιοί εναλλάσσονται στους ρόλους τους από παράσταση σε παράσταση, αλλάζοντας τους όρους με τους οποίους παίζεται αυτό το «τώρα» κάθε φορά. Κι έτσι το έργο γίνεται κι αυτό με τη σειρά του ένα παιχνίδι που αλλάζει διαρκώς επί σκηνής.