Γαϊτανάκι

Το έργο γράφτηκε το 1897 και δημοσιεύτηκε στη Βιέννη το 1903 από τον ιδιοφυή συγγραφέα και διακεκριμένο ψυχίατρο Άρθουρ Σνίτσλερ. Μόλις ένα χρόνο μετά απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία. Παίχτηκε δημόσια πρώτη φορά το 1920 στο Βερολίνο, εγείροντας και πάλι κατακραυγή τόσο από τους κριτικούς όσο και από το κοινό. Πρόκειται για μία σπονδυλωτή σύνθεση αποτελούμενη από "ερωτικές- σεξουαλικές" ιστορίες ανθρώπων ηλικιακά και ταξικά διαφορετικών. Ο Σνίτσλερ με χιούμορ και σκωπτική διάθεση, αλλά πάντα με συμπόνοια και βαθιά κατανόηση περιγράφει τα σεξουαλικά ήθη και την κοινωνική συμπεριφορά της εποχής του. Το 1922, ο ιδρυτής της ψυχαναλυτικής μεθόδου Ζίγκμουντ Φρόυντ έγραψε στο Σνίτσλερ "έμαθες μέσα από τη διαίσθηση—αν και στη πραγματικότητα ως αποτέλεσμα βαθιάς παρατηρητικότητας—όλα όσα ανακάλυψα μέσα από συστηματική δουλειά πάνω στους ανθρώπους."
Τέσσερις ηθοποιοί έρχονται επί σκηνής να αφηγηθούν αυτές τις ιστορίες ως ένα ντοκιμαντέρ που καταγράφει την ερωτική συμπεριφορά των σύγχρονων ανθρώπων. Αλλάζουν ρόλους σε ένα ανελέητο γαϊτανάκι μεταμορφώσεων, γίνονται οι ήρωες του έργου για λίγο, τραγούδουν για τον έρωτα, χορεύουν περιπαθώς, τσατάρουν στο διαδίκτυο, εκδικούνται, απαιτούν, απατούν, βασανίζουν, βασανίζονται, αντιστέκονται, παρασύρονται, αφήνονται, αλλά τελικά πάντα μένουν μόνοι με τη γλυκόπικρη γεύση του ανεκπλήρωτου και την υποσχετικότητα ή το φόβο μιας επόμενης αρχής.