Η υπερηφάνεια του Ισραήλ: οι δολοφονίες
Gideon Levy
Haaretz, 29 Νοεμβρίου, 2020
*
Εκτός από την στάγδην άρδευση και τα ντοματίνια, υπάρχουν λίγοι τομείς για τους οποίους το Ισραήλ υπερηφανεύεται τόσο πολύ όσο αυτό που αποκαλεί "στοχευμένες δολοφονίες", οι οποίες στην πραγματικότητα είναι δολοφονικές ενέργειες που διαπράττει το κράτος. Με εξαίρεση τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Σαουδική Αραβία και τη Ρωσία, υπάρχουν λίγα κράτη που σκοτώνουν τους αντιπάλους τους ή τους εχθρούς τους, και σίγουρα όχι σε τόσο μεγάλο αριθμό όσο το κάνει το Ισραήλ.
Από το 2000, οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν δολοφονήσει περίπου 70 Παλαιστίνιους, μερικοί από τους οποίους ήταν ξεκάθαρα πολιτικοί ακτιβιστές και όχι μαχητές, σε προγραμματισμένες, στοχευμένες δολοφονίες.
Η δολοφονία του καθηγητή Mohsen Fakhrizadeh την Παρασκευή στη Λεωφόρο Khomeini στα περίχωρα της Τεχεράνης δεν ήταν καν η πρώτη δολοφονία ενός Ιρανού πυρηνικού επιστήμονα. Πριν από αυτόν δολοφονήθηκαν δώδεκα επιστήμονες - οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, πιθανώς από το Ισραήλ. 'Οπως το έθεσε ο Πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου την Παρασκευή, με το πονηρό, γνωστό του χαμόγελο; "Ήταν μια εβδομάδα επιτευγμάτων".
Τα "επιτεύγματα" αυτά εξάπτουν πράγματι τη φαντασία. Στις βραδυνές ειδήσεις της Παρασκευής στο Channel 12, μια ομάδα γιγάντων διαφωνούσαν για το αν είχαν χρησιμοποιηθεί πιστόλια, όπως υποστήριζε ο στρατιωτικός αναλυτής, ή μια ισχυρή εκρηκτική συσκευή, όπως πίστευε ο αναλυτής αραβικών υποθέσεων. Υπήρχε μόνο ένα ζήτημα που δεν τέθηκε σε αυτό ή σε οποιοδήποτε άλλο φόρουμ: εάν αυτές οι στοχευμένες δολοφονίες είναι νόμιμες. Το ίδιο το ερώτημα θεωρείται αίρεση, προδοσία. Μήπως δεν ήταν νόμιμη η εκτέλεση του Dr. Thabet Thabet, του οδοντίατρου επικεφαλής της Φατάχ στο Tul Karm, τον Δεκέμβρη του 2000; Μήπως δεν επιτρεπόταν η δολοφονία του Khalil al Wazir (γνωστού ως Abu Jihad) στο κρεβάτι του μπροστά στη γυναίκα και τα παιδιά του στην Τύνιδα το 1988; Μην κάνετε τους λάτρεις της ασφάλειας του Ισραήλ να γελάσουν. Φυσικά και επιτρεπόταν. Στο Ισραήλ, όλα επιτρέπονται. Οι Παλαιστίνιοι που σχεδίαζαν τη δολοφονία του υπουργού Τουρισμού Rehavam Ze'evi καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη. Οι δολοφόνοι του Abu Jihad έγιναν ήρωες και υπουργοί. Ο Ze'evi έχυσε περισσότερο αθώο αίμα από ό, τι έκανε ο Abu Jihad.
Το ζήτημα του σκοπού και της χρησιμότητας των δολοφονιών ελάχιστα συζητιέται. Το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις είναι τόσο τζεημςμποντικές και ότι η ένδοξη υπηρεσία ασφαλείας της Mossad και του Shin Bet είναι πίσω απ' αυτές είναι αρκετό για να πάψουν όλες αυτές οι συζητήσεις. Εάν μια επιχείρηση είναι τόσο επιτυχημένη όσο αυτή της Παρασκευής, είναι ένα σημάδι ότι επιτρέπεται και ότι επίσης αξίζει τον κόπο. Όλα τα άλλα ερωτήματα είναι απλώς ανατρεπτικά.
Και τώρα, πρέπει να τεθεί η ερώτηση: Τι θα συνέβαινε αν ξένοι πράκτορες εκτελούσαν τους καθηγητές Israel Dostrovsky και Ernst David Bergmann, τον Shalhevet Freier ή τον Shaul Horev, τους Ισραηλινούς ιστορικούς ομολόγους του Fakhrizadeh; Τι θα έλεγε τότε το Ισραήλ; Και πώς θα ανταποκρινόταν το κράτος; Θα είχε σταματήσει το πυρηνικό του πρόγραμμα; Δεν θα είχε ξεκινήσει μία εκστρατεία εκδίκησης σε όλο τον κόσμο;
Ο Amos Yadlin, πρώην στρατηγός της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ, και εκτελεστικός διευθυντής σήμερα του Ινστιτούτου Εθνικών Μελετών για την Ασφάλεια του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, έγραψε στο Twitter το Σαββατοκύριακο για τον Fakhrizadeh: "Ο άνθρωπος ασχολήθηκε με όλες τις πτυχές των παράνομων πυρηνικών δραστηριοτήτων του Ιράν". Ερώτηση: Υπάρχει κάτι ανάλογο με "παράνομες πυρηνικές δραστηριότητες" του Ισραήλ; Εάν ναι, αξίζει επίσης να σκοτωθεί ο αρμόδιος για το σχεδιασμό; Εάν όχι, σημαίνει ότι επιτρέπεται στο Ισραήλ να κάνει οτιδήποτε, ακόμη και πράγματα που δεν επιτρέπονται σε κανένα άλλο κράτος;
Η κομμουνιστική Βουλγαρία δολοφoνούσε ανθρώπους με δηλητηριασμένες ομπρέλες. Ο Σαουδάραβος πρίγκιπας Mohammed bin Salman, ο πιο πρόσφατος συνομιλητής του Νετανιάχου, δολοφόνησε έναν άνδρα διαμελίζοντάς τον. Ο κόσμος θεωρεί επαίσχυντες όλες αυτές τις ενέργειες κρατικών πρακτόρων. Στο Ισραήλ επιτρέπονται. Το Ισραήλ έχει το ελεύθερο. Αστειευόμαστε με το "Black Friday" του Ιράν. Επιτρέπεται στο Ισραήλ να βγάλει από τη μέση τον "πατέρα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν" - φυσικά αυτό ήταν, όπως κάθε δολοφονημένο μέλος της Χαμάς είναι "υψηλόβαθμο στέλεχος" στην ιεραρχία της οργάνωσης - όπως επιτρέπεται και να χρησιμοποιεί είδη όπλων και πυρομαχικά που απαγορεύονται σε άλλα κράτη.
Το ερώτημα παραμένει εάν η δολοφονία της Παρασκευής θα σταματήσει το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα ή, αντιθέτως, αν θα το επιταχύνει. Θα οδηγήσει σε μια σκληρή επίθεση αντιποίνων; Σε αυτό, όλοι οι ειδικοί συμφωνούν: το Ιράν σίγουρα θα εκδικηθεί. Κι έπειτα; Ακόμα και τότε, θα ήταν αυτό χρήσιμο; Φυσικά. Εξάλλου, για άλλη μια φορά, τους δείξαμε τι ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα, εκτός από την στάγδην άρδευση και τα ντοματίνια. Να σκοτώνουμε και να καταστρέφουμε.
Gideon Levy
Μτφ. Σ.Σ.
Δείτε επίσης στο Αλμανάκ:
Η δολοφονία του Σουλεϊμανί και η μοίρα των αιωνίων χαμένων
