Mon Petit Prince

«Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια. Μόνο με την καρδιά βλέπουμε καθαρά.»

Λυών 1906. Ο Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ, μόλις 6 ετών τότε, επιμένει πως η ζωγραφιά του δεν απεικονίζει ένα καπέλο, όπως βλέπουν οι μεγάλοι, αλλά έναν βόα που έχει καταπιεί έναν ελέφαντα. Η ανεκτίμητη οπτική του δεν εκτιμάται. Τα όνειρά του προσγειώνονται καθώς οι μεγάλοι τον αποτρέπουν να "πετάει στα σύννεφα" με τη σκέψη. Ωστόσο, εκείνος αποφασίζει πως μια μέρα οι αιθέρες θα του ανήκουν στην πράξη, και, το 1943, πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας πια, ρισκάρει τη ζωή του σε μία πτήση και χάνεται για πάντα στη Μεσόγειο. Χάνεται, όμως; Ή μήπως συναντάει για πρώτη φορά τον εαυτό του;

«Η παρούσα κοινωνική συνθήκη συχνά μας υπενθυμίζει την αξία του μικρόκοσμου. Υπάρχει όμως σύμπαν πολυτιμότερο από αυτό που κρύβουμε μέσα μας; Πώς να ομορφύνεις έναν κόσμο αν δεν κοιτάξεις πρώτα τον αντικατοπτρισμό σου; Ο Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ στην ιστορία του αειθαλούς Μικρού Πρίγκιπα φιλτράρει μέσα από τον Πιλότο τη δική του αυτοβιογραφική διαδρομή προς τη φθορά και την αυτοπραγμάτωση.
Μας ξεγελά ότι διηγείται ένα παιδικό παραμύθι ενώ στην πραγματικότητα κάνει μια πτήση στα βαθύτερα υπόγεια του ουρανού, εκεί που ανακαλύπτει κανείς το νόημα της ζωής. Εκεί που αντηχεί ανάμεσα στις ρωγμές μια μεγάλη αλήθεια: Όλοι οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά. Όμως μόνο λίγοι το θυμούνται.» Δημήτρης Μπογδάνος

Ο πιο διάσημος Πρίγκιπας των τελευταίων 100 χρόνων, επιστρέφει στο μελαγχολικότερο τοπίο, τη Γη, και εκτοξεύει χωρίς δίχτυ ασφαλείας, κάθε τι επίγειο.