“Μαύρο Χιόνι- το ημερολόγιο ενός μακαρίτη

Μια παράσταση βασισμένη στο αυτοβιογραφικό Θεατρικό Μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, που έγραφε παράλληλα με το Μαιτρ και Μαργαρίτα και άφησε λόγω του θανάτου του ημιτελές (1936-1939). Το έργο αναδεικνύει την καταπίεση και την περιθωριοποίηση που υφίσταται ο καινοτόμος δημιουργός από το κατεστημένο, ο νέος καλλιτέχνης από τους γηραιότερους και ο ανυπεράσπιστος πολίτης από την εξουσία.

Το Θεατρικό Μυθιστόρημα αποτυπώνει με χιούμορ και διαβρωτικό σαρκασμό τη θέση του καλλιτέχνη σ' ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, εστιάζοντας συγκεκριμένα στην περιπέτεια ενός συγγραφέα μπλεγμένου στα γρανάζια του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας επί Στάλιν.

Χάρη στη διεισδυτική γραφή του Μπουλγκάκωφ ανακαλύπτουμε τα περίφημα χαρακτηριστικά του Θεάτρου Τέχνης εκείνης της περιόδου, από τη διαμάχη των Στανισλάβσκι και Νεμίροβιτς- Ντατσένκο και τον άρρητο εμφύλιο στο εσωτερικό του ως τον παραλογισμό της τυπολατρίας και της γραφειοκρατίας που επικρατούσε στο θέατρο κατ' εικόνα του καθεστώτος. Κι από την εμμονή με τον πειραματισμό– που ο Μπουλγκάκωφ παρωδεί ξεκαρδιστικά– ως την υποχονδριακή ιδιοσυγκρασία του ίδιου του μυθικού δασκάλου και σκηνοθέτη Στανισλάβσκι που επηρέαζε καταλυτικά και τη διαμόρφωση του καλλιτεχνικού προϊόντος, όπως εν προκειμένω και του έργου που κρίνεται εδώ και το οποίο είναι καταδικασμένο ποτέ να μην ανέβει.

Αυτή η περιπέτεια δίνει στον Μπουλγκάκωφ την αφορμή να σκιαγραφήσει μια ολόκληρη πινακοθήκη χαρακτήρων, ηθοποιούς, γραμματείς και φαρισαίους περί του θεάτρου αλλά και των γραμμάτων γενικότερα, γκροτέσκα τονισμένους, σ' ένα όλο και πιο ασφυκτικό γαϊτανάκι γύρω από τη μοναχική κι απεγνωσμένη φιγούρα του Συγγραφέα που αναζητά βιοποριστική διέξοδο μέσα απ' το έργο του, προσπαθώντας ταυτόχρονα να παραμείνει πιστός στο συγγραφικό του όραμα και ειλικρινής απέναντι στον εαυτό του.